Tamara Cuypers
  • Coaching
  • groepstraining
    • mindfulness
    • compassie
    • mindful communiceren
    • terugkomdag Mindfulness
  • Over mij
  • Blog
  • Contact
  • Dolfijnreis
    • FAQ Dolfijnreis

​Play pause Play
Een blog over mindful en muzisch leven

Alles komt goed, denk ik dan

30/1/2022

0 Comments

 
Foto
Af en toe krijg ik vragen van studenten, die voor school een paper moeten schrijven.  Dan vragen ze of ze langs mogen komen voor een interview of sturen ze een google formulier met een aantal vragen. 

Opmerkelijk toch dat deze jonge meiden willen schrijven over yoga, mindfulness of meditatie. 

Tien jaar geleden droomden we zo van deze verschuiving.  We gingen kinderyoga geven in scholen, leidden leraars op tot kinderyoga begeleiders en zie nu.  Al die interesse in bewustwording.  Het voelt toch een beetje als een geruststelling en het geeft me vertrouwen dat alles zich ontvouwt zoals het bedoeld is.  
​
Hieronder deel ik even het google formulier dat ik deze morgen invulde.  Kwestie dat het niet alleen in een eindwerkje terechtkomt, ergens op een computer, maar dat jullie even kunnen meelezen. 

​Want, wie weet, hebben jullie dezelfde vragen als deze jonge zoeker naar antwoorden.  

Wat houdt ACT-therapie in? ​

In Acceptance and Commitment Therapy (ACT) help je de cliënt inzien dat de strategie, die hij gebruikt om vervelende emoties uit de weg te gaan, niet werkt op lange termijn (anders was het probleem opgelost en zocht hij geen hulp).  Je helpt hen dan op een andere manier omgaan met die problemen en zoekt naar wat de persoon werkelijk wil, wat hij waardevol vindt.  Dan wordt de energie, die eerst naar het bestrijden ging van de problemen, verplaatst naar het toegewijd handelen richting wat men wel wil.  Stel dat iemand zijn emoties voortdurend probeert op te lossen door erover te piekeren, help ik hen inzicht te krijgen in het denkproces, te defuseren van het denken en terug in het lichaam te komen (wat ze juist vermijden omdat daar de pijn gevoeld wordt).  Ze ontdekken gaandeweg hoe het piekeren en geloven van niet helpende gedachten hen belemmeren.  Door inzicht te krijgen in het denken, emoties, identiteit en waarden komen we tot een actie/gedrag/handelen dat wel helpend is op lange termijn.

Hoe ervaren uw cliënten deze therapievorm? 
Gelieve in uw uitleg zeker ook de ervaring bij een piekeraar te bespreken.

 
Bevrijdend, ze voelen dat ze zelf de touwtjes weer in handen hebben, ze merken dat ze in hun kracht komen en niet langer geleefd worden door de piekergedachten, die hen verlamden of over alles deden twijfelen.  De harde stem in hun hoofd, is vriendelijker geworden.  Dit zorgt er dus voor dat, wanneer ze iets willen doen, en hun piekergedachten komen op, ze die wel nog 'horen' maar er zich niet door laten leiden. 

Wat zijn de verschillen tussen yoga, meditatie en mindfulness? 
(En wat is MBCT dan?)

In feite is alles yoga, maar in onze westerse wereld wordt een onderscheid gemaakt.  Ik zal dus kort schetsen hoe wij dit hier invullen:
In een yogales zit een combinatie van inspanning en ontspanning, van fysieke oefeningen en relaxatie.   Je zou kunnen zeggen dat yoga mindful bewegen is in combinatie met meditatie.  Een belangrijk element bij yoga is dat je werkt met de energie in je lichaam, de bewegingen vallen samen met de ademhaling, waardoor je de energie in het lichaam kan activeren of juist kalmeren. 
Mediteren kan in beweging (zoals stapmeditaties, yoga) maar is meestal zittend of liggend.  Bij meditatie observeer je wat er is, je bent bewustzijn.  Dit betekent dat je oefent in het loskomen van de 'verslaving' van het denken.  Je observeert het denken als denken (als een proces in je lichaam), maar je valt er niet mee samen.  Hierdoor kom je ook steeds meer vrij van het ego.  Er komt stilte, want je bent simpelweg hier.  Je stapt uit de doe-modus van het denken (piekeren). 
De neurologie is de laatste jaren zo geëvolueerd, waardoor ze de effecten nu ook steeds meer kunnen 'zien' en analyseren.  Daardoor is er ook steeds meer interesse in meditatie als 'behandeling' voor psychische problemen. Al mediteren mensen al duizenden jaren en weten we al die tijd, uit ervaring, dat dit je naar je essentie brengt. 
Mindful zijn is dan meer de toepassing van meditatie in het gewone leven.  Het betekent dat je volledig, bewust aanwezig bent bij wat je aan het doen bent, waar je bent, wat je ervaart.  In plaats van voortdurend met je aandacht in de toekomst of het verleden te zijn.  Bij piekeren ben je voortdurend bezig met die toekomst en beeld je je in wat er daar zou kunnen gebeuren.  Dat is allemaal illusie, een droom.  Het heeft dus geen enkele zin, want je leeft hierdoor in een wereld die misschien nooit zal komen. 
Mindfulness Based Cognitive Therapy (MBCT) is een training, die als aanvulling kwam op de Mindfulness Based Stress Reduction (MBSR) van Jon Kabat Zin.  MBCT wordt vooral ingezet bij mensen die herval in depressie of burn-out willen voorkomen.  Naast het leren van mindfulness als vaardigheid, gaat men hier ook aan de slag met de inhoud van (niet helpende) gedachten. 
 

Hoe ervaren uw cliënten de yogasessies?

Als energizer en tegelijk ook als rustgevend, ze voelen dat spanning loskomt, ze voelen zich soepeler worden, fysieke klachten verminderen.  Ze ervaren het als weldadig, me-time, thuiskomen in hun lichaam.  Hun hoofd stond even stil, zegt men vaak. 

Hoe ervaren uw cliënten meditatie?

Ook als rustgevend.  In het begin wel vaak confronterend, omdat ze zich bewust worden van hun hectische mind.  Maar daarnaast ook verhelderend.  Ze merken dat hun gedrag geleidelijk aan verandert: minder reactief, vriendelijker, milder.  Ze worden meer de persoon die ze eigenlijk willen zijn.  Ze ervaren dat ze keuze hebben in hun handelen en in hun reacties op situaties.  Dat zorgt voor (zelf)vertrouwen, kalmte, richting (intentie) en meer vrijheid. 

Hoe ervaren uw cliënten mindfulness? 

Idem als hierboven, omdat meditatie en yoga onderdelen zijn van de mindfulness trainingen. 
De klassieke mindfulness oefeningen ervaren mensen als een manier om weer te genieten van het leven.  Kleine dagdagelijkse dingen mindful doen zorgt ervoor dat je onthaast en dus geniet in het moment (van die spinnende poes op je schoot, de zon op je snoet, dat warme potje koffie of die knuffel die je heel bewust geeft en ontvangt).  Mindfulness ervaren ze dus als een geschenk.  Weer ten volle leven, in het hier en nu, in plaats van altijd ergens anders te willen zijn.  
0 Comments

Mama, ik voel me zo bang

29/8/2021

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Mindful omgaan met autisme

22/8/2021

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Leiderschap vanuit het hart

15/8/2021

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Stilte geeft je vleugels

8/8/2021

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Als je niet meer weet wat je nog kan geloven...

12/8/2020

0 Comments

 
Foto
Wat kun je nog geloven? 
De moderne technologie heeft ons veel mooie dingen gebracht, maar nu beginnen we stilaan ook de schaduwkanten te ontdekken. 
Niets is meer wat het lijkt.  Alles is te manipuleren.  Alle kanten van alle verhalen worden verkocht aan wie het wil horen.  

Wat kun je nog geloven? 

Als je honderd procent zekerheid wil, dan ben je fulltime bezig met broncontrole. 

En daar word je niet blij van.

​Want hoe weet je of een bron zuiver is? Door er eerst van te drinken?
De testlabo's zijn overwerkt, daar hoef je nu niet aan te kloppen.  ;-) 
​Dus toch wat dichter bij huis gaan zoeken naar antwoorden? 

Voelen dat er zoveel is waar je geen controle over hebt.
Onzekerheid.
Dat doet wat met een mens. 
​
Ik geloof stellig dat we allemaal simpelweg gelukkig en tevreden willen zijn.  Maar het leven is een serieuze uitdaging geworden. 

Foto

Is het naar links, naar rechts, rechtdoor?  

In 2009 las ik deze woorden ergens: 

Geef me kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen.
Geef me moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
​Geef me wijsheid om het één van het ander te onderscheiden. 


Ik schreef ze in mijn dagboek.  Ze zinderden nog dagenlang na.        


Slechts drie zinnetjes, maar ze  veranderden mijn leven.  

Tijdens mijn opleiding tot mindfulness trainer kwam het terug op mijn pad.  Daar noemden ze dit het sereniteitsgebed. 
Wie deze zinnen eerst uitsprak weet ik niet (die bron weeral, he).   
Dit gebed wordt aan tal van mensen toegeschreven.  Wat best logisch is.  Het lijkt me van alle tijden.  De Boeddha zal het wel eens gezegd hebben, en Christus en Lao Tse.  Wie weet?  Het doet er ook niet toe. 


In elk geval, het helpt me elke dag om mijn wijsheid aan te boren.  En die staat niet op FB, niet op google, niet in het laatste opiniestuk. 

Als ik onrecht zie of iets maakt me kwaad, dan voel ik het en vraag:
"ok, dit is blijkbaar belangrijk voor je?
Choose your battle. 
Wat kan ik doen vandaag, wat laat ik zijn? 
Wanneer vertrouw ik op het proces, wanneer neem ik actie?” 


De antwoorden die ik zoek, en die ik het meest vertrouw, komen uit de stilte. 
Door stil te staan wordt het helder en verschijnt het antwoord.


Mijn acties zijn absoluut niet zo groot.  Maar, ik hoop dat vele mensen helpen en leren om een onderscheid te kunnen maken tussen de actie van het Doen en de acceptatie in het Zijn, genoeg is. ​
Foto

Duisternis is niet het omgekeerde van licht. 
Duisternis is slechts het ontbreken van licht.  

Weet je, als je het gevoel hebt dat je soms in het duister tast, angstig bent of onzeker, dan betekent dat niet dat je ergens anders moet komen of grote veranderingen moet doen.  Hetgene dat je zoekt is er al.  Er schijnt alleen nog geen licht op.  Ja, toch? 

Als je het licht uitdoet in de kamer, dan is het toch niet zo dat de tafel verdween?  Die is er nog steeds, alleen zie je ze niet.  Omdat het licht ontbreekt. 
Als het ’s nachts donker wordt is de stad er nog, de bomen, de vogels, de mensen.  Alleen zijn ze in duisternis gehuld.  Het licht ontbreekt.

Dus, alles waar jij naar zoekt, wat jij werkelijk wil, is er al.  Je hoeft er alleen maar licht op te schijnen. 

Dat is voor mij mindful zijn. 
Aandachtig zijn. 
Aanwezig zijn. 
Moedig zijn. 
Vriendelijk zijn.  
Wijs zijn.  
Hier zijn.
En luisteren naar het antwoord op de vraag: Wat wil ik werkelijk?

Hoe steek je dat licht aan?
​>> ontdek het hier
0 Comments

De 3 gewoontes

11/4/2020

2 Comments

 
Foto
Foto
Foto
2 Comments

Heen en weer schakelen

4/4/2020

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Kijk eens in de poppetjes van mijn ogen

30/3/2020

0 Comments

 
Foto
Foto
0 Comments

Ken je brein

28/3/2020

0 Comments

 
Foto
Foto
Foto
0 Comments

Dit is een moment van moeheid

21/3/2020

0 Comments

 
Foto
Foto
0 Comments

De jeugd van tegenwoordig?  Best wel wakker!

16/2/2020

0 Comments

 
Foto
Ze snapte het meteen
Momenteel geef ik een mindfulness training aan jongeren van het eerste tot en met vierde middelbaar.    

Tijdens de tweede sessie zei een meisje:
"Het is zo bevrijdend, niet te moeten oordelen." 

Ze zei het met een gevoel van opluchting en een heldere blik in haar ogen.  
Mijn hart maakte een sprongetje.  Dat deze meid dit nu al zo duidelijk kon zien.   Hoe bijzonder is dit!?  Ze raakte zomaar even de essentie aan van mindfulle aandacht en waarom het inderdaad zo bevrijdend is.   
Je kan oordelen, maar je bent er niet toe verplicht. 
Ze voelde meteen dat zij kon kiezen of ze dat deed of niet.   Ze zal zelf misschien niet beseft hebben hoe diepzinnig haar uitspraak was.  Maar dat hier een zaadje gezaaid is... 

Of die jongen die zegt: "ik at een M&M en merkte dat ik dat eigenlijk helemaal niet lust, ik deed dat uit gewoonte".  
Wow! Wat leert hij hiermee nog meer over zichzelf?  

Of die andere jongen die bij het opnoemen van 10 dingen, waar hij dankbaar voor is, ongegeneerd aan een groep leeftijdsgenoten (lees: pubers) vertelt hoe dankbaar hij is voor de goede zorg die hij op school krijgt, zijn vrienden, zijn ouders, een dak boven zijn hoofd,...
Makkelijk is het niet
Het is geweldig om te zien hoe jongeren bereid zijn naar binnen te gaan, hun hart in te duiken.  Hoe ze bereid zijn uit de hypnose te stappen van de mind, van de ratrace.   
Makkelijk is dat niet.  Het vraagt zoveel moed om kwetsbaar te durven zijn.  


Er zijn natuurlijk ook een paar jongeren, in die groep van 20, die het best wel beangstigend vinden om te kijken naar wat er aan de achterkant van hun ogen te zien is.  Ze weten zich geen houding te geven.  Ze proberen in hun comfortzone te blijven door vast te houden aan dat wat ze kennen, dat wat voorspelbaar is.   
​
Maar toch, langzaamaan zie je in de loop van een sessie hoe ze enerzijds zachter worden, maar ook moediger, eerlijker, opener, en terzelfdertijd wijzer en nieuwsgieriger.  Iets zegt me dat zij misschien nog de grootste ambassadeurs worden.  Laat ze maar kritisch zijn! 
Ik herken mezelf hierin: eerst zelf ervaren, dan zien we wel weer.   

Een duidelijke "ja"

Oordelen gaat snel en vanzelf.  Je denkt te weten, maar je weet eigenlijk niet.  Oordelen geeft ons gewoon een gevoel van controle.  Als we daar mee stoppen, vraagt dat acceptatie van het niet-weten.  En dat is lastig, zeer lastig.     

Daarom is mindfulness een uitnodiging en vraagt het een duidelijk besluit: "ja, ik ben bereid te kijken".  Alleen dan kan de transformatie komen.  Dan komt inzicht.  

Deze 20 jongeren zitten in de training omdat ze dat zelf willen.  We vroegen hen naar hun motivatie, hun bereidheid om te oefenen, we vroegen hen naar hun verwachtingen. Ze moesten ons overtuigen klaar te zijn om deze stap te zetten.   
Ik moet zeggen: de antwoorden lezen is niet voor gevoelige lezers.  Het leven kan rauw zijn, ook voor tieners.  Daarom is het ook mooi, dat ze zo dapper zijn een andere weg te kiezen.  

Aan al wie overweegt mindfulness te geven op school: 
​Laat het alstublieft een uitnodiging zijn.
 
Geef het als je zelf bereid was de hobbelige weg naar binnen te maken.  Belichaam mindfulness en gebruik het niet als een truukje, een pleister of een tuchtmaatregel om de klas stil te krijgen.  

Op de plek gaan staan van de waarnemer, de oordeelloze getuige zijn van je ervaring en gedrag is het begin van vrijheid.  En als er iets is dat je niet kan afdwingen, dan is het die vrijheid. 
Ben jij er klaar voor?  >>ik wil een opleiding volgen tot mindfulle leerkracht

Op 29 maart 2020 geef ik 2 workshops op de NAGEBA Festifair met als thema:  Mindfulness in het onderwijs
Je bent van harte welkom!


  • zondag 29 maart 2020 , op mijn 45ste verjaardag ;-)  
  • in Groenhove, Bosdreef 5, Torhout
  • De beurs is open van 10 tot 17:30u
  • Het festival gaat door tot 22u
  • workshops Tamara om 13u in de nature room en om 15u in de health palace
  • vind hier het programma


0 Comments

Kwel jij jezelf met denkbeeldige monsters op de weg?

9/8/2019

1 Comment

 
Foto
“I've had a lot of worries in my life, most of which never happened.” Mark Twain

Paradise is not a place, it's a state of mind

Vorige week volgde ik een yin yoga teacher training in het Mechelse .  Ik had gekozen daar ergens in de buurt mijn tentje op te slaan en er een mini retraite van te maken.  'Mister google' had me een domein voorgesteld, het was eerder een groot park, waar ook een kleine camping bij is. 

Bij het aankomen zag ik meteen dat dit perfect was voor mij.  Heel veel groen, oude magistrale bomen, stilte, kwetterende vogeltjes, ezeltjes en geitjes naast de camping, een vriendelijke vrijwilliger die me wegwijs maakte (het type warme grootvader), gezellig terras, …  Ideaal. 

De eerste dag stonden er zo’n 4 tentjes, maar tegen de derde dag stond ik daar alleen.  Dat vond ik zó bijzonder dat ik het niet kon laten dit even te delen op facebook.  Ook toen medecursisten vroegen hoe ik het stelde op ‘mijn’ camping vertelde ik hen over het privilege van daar helemaal alleen te zijn.  De konijntjes die rond mijn tent huppelen.  Hoe fijn ik het toch allemaal vond. 

Maar, tot mijn verbazing kwamen er reacties waarbij ik realiseerde dat mijn paradijs anderen deed huiveren.  Echt? Helemaal alleen?  Er is daar toch wel toezicht?  Camera’s?  Als vrouw alleen…
Euh ja, ja, euh nee, nee, ja.
Ik realiseerde me dat het niet bij me opgekomen was dat ik in gevaar zou zijn.  Uiteraard voelde ik de opwinding van de nieuwe ervaring, het onbekende, maar geen angst.  Eerder het omgekeerde.  Bliss!  Dat ik daar, op die plek, mag zijn. 

Reality check

Maar natuurlijk.  Die reacties zorgden er voor dat ik er nu toch wel even over nadacht.  Even checken of ik dan toch zo naïef ben of onbezonnen?  
En zeker, als je dan je fantasie de vrije loop laat, kun je je de meest angstaanjagende scenario’s voorstellen. 

Ik heb dit mezelf dan ook 1 minuut toegelaten om te kunnen uitmaken of ik echt in gevaar was.  Ik  legde mijn tenthamer al preventief klaar naast mijn matras.  Maar, na die minuut wist ik: “nee, dit slaat echt nergens op”.   Niets naïef, niets onbezonnen.  Dit is gewoon zalig, ik ben veilig en dat was dat. 

Stel dat er mij iets overkomt, dan zal ik er op dat moment wel naar handelen.  Of niet. 
Het heeft geen zin om het nu al in mijn gedachten te gaan leven, te beleven, steeds opnieuw.  Dat is de hel op aarde!

Ik weet het hoor, ik heb het genoeg gehoord: “je moet ook niet naïef zijn”.  Inderdaad, nee, dat is ook wel foolish.  Maar het is zeker foolish om een leven te leiden (lijden) waar overal monsters op de weg zitten, die er niet zijn.  Leven in angst is niet aan mij besteedt.   

Wij, mensen, kunnen zo goed mentale constructies maken waar ons lijf op reageert alsof het werkelijk gebeurt.  Op die manier leven we in chronische stress als al die plaatjes in je hoofd je de stuipen op het lijf jagen. 

Wil je gelukkig zijn?

Zeker?
Focus dan op wat je wél wil. 
Want je lijft oordeelt niet.   Als je een mentale constructie maakt van datgene dat je wil, dan volgt je lijf met het gevoel dat daarbij hoort.  En dat is een stuk gezonder.   Energie gaat daar waar je aandacht is.

Wil je voldoening voelen?  Denk aan wat jou voldoening geeft en voel de voldoening.  Bam!  Daar heb je zowaar een goed gevoel gecreëerd!
Wil je dankbaarheid voelen?  Denk aan datgene waarvoor je dankbaar bent en voel de dankbaarheid. 
Wil je liefde voelen?  Denk dan aan datgene waarvan je houdt en voel de liefde. 

Het klinkt simpel, maar alle weerstand die in ons hoofd komt bij het lezen van deze zinnen zijn monsters op de weg. 

Als je denkt aan wat er kan gebeuren in een tent, als vrouw alleen, en je voelt de angst. 
Of als je denkt aan dat onrecht van afgelopen week, en je voelt de boosheid.
Als je denkt aan je overleden huisdier, en je voelt het verdriet.
Dan vinden we dat normaal.  Dat blijven we doen.   We staan onszelf toe om die gevoelens steeds weer opnieuw en opnieuw te beleven. 
En dat is ok.  Je mag dit allemaal voelen. 

Maar waarom zou je jezelf niet blij, dankbaar, voldaan, liefdevol mogen voelen door aan blije, liefdevolle zaken te denken?  

Ik merk dat we in onze samenleving onszelf ongelukkig denken
, zelfkwelling dus, bijna heldhaftig vinden.  Het lijkt volwassen en realistisch.  "Zie eens hoe de grote boze wereld in elkaar zit en ons bedreigt, ik heb het allemaal in de gaten, mij maken ze niets wijs." 

Jezelf gelukkig denken wordt gezien als naïef, kinderlijk, onrealistisch.  Je wordt gezien als een fantast, een dromer.  Of zelfs zwak! 
Vreemde kronkel is dat!  Want denken aan verkracht worden lijkt me ook een sterk staaltje fantasie.  Ik hoor je al denken: "maar het zou toch kunnen!".  Jazeker, maar niet verkracht worden zou ook wel eens kunnen.  

We verlangen toch allemaal naar geluk, liefde en veiligheid? Waarom dan steeds denken aan alle mogelijke gevaren als je ook kan denken aan de niet-gevaren.  
Kiezen om je gelukkig te voelen is dus helemaal niet wollig en naïef, het is moedig en liefdevol. 


Let wel: ik zeg niet dat het leven altijd rozengeur en maneschijn is.  Ik zeg alleen dat het leven al moeilijk genoeg is, en we er geen extra zorgen hoeven bij te fantaseren.   

Wees dus mindful voor wat je denkt.  De keuze is aan jou.  
Want wie weet, krijg je anders spijt en zeg je op je sterfbed: “I've had a lot of worries in my life, most of which never happened.” ​​
Ja, maar HOE word ik mindfuller van mijn gedachten? >> lees verder...
Foto
1 Comment

Onderschat jij de impact van 1 druppel?

26/7/2019

0 Comments

 
Foto
I alone cannot change the world, but I can cast a stone across the waters to create many ripples.  Mother Theresa
Heb jij dat ook?  Dat je schaamte of schuld voelt als je tijd neemt voor jezelf, om te mediteren bijvoorbeeld?  Of om een cursus te volgen of een hobby te starten?

Er is een groot misverstand over zelfzorg. 

Je denkt misschien dat het egoïstisch is, of dat je je gezinsleden in de steek laat! Of je ouders teleurstelt. 
“Nee, dat kan ik écht niet maken, ik moet eerst nog…”
Wel, daar moet ik dan maar eens iets over schrijven, dacht ik zo. 
Het is dan ook een groot misverstand.   

Als klein kindje heb je allerlei behoeften, maar heb je niet de mogelijkheid om die zelf allemaal te bevredigen.  We zijn afhankelijk van de goodwill en de draagkracht van onze omgeving.  Je leert al snel dat je wel eens op je honger blijft zitten. 
Als er vaker geen gehoor gegeven kan worden aan jouw behoeften, ga je die al snel zelf niet meer zo serieus nemen.  Misschien hoor en voel je daar dan ook nog reacties bij: “ben je daar nu weer?”, “ik wil niet dat je een verwend kind wordt”, "je bent hier niet alleen, he", "ik zou wel willen meer tijd met jou doorbrengen, maar er moet nog dit en dat"… 

Je leert je schamen of schuldig voelen voor al dat ‘nodig hebben’, dus je beslist dat jij zelf niet zo belangrijk bent.  Je richt je dan maar op de buitenwereld. Het doet te veel pijn om het gevoel van afwijzing nog eens te voelen.  Dus…eens kijken… hoe kan ik die leegte opvullen? 
Het heeft geen zin een schuldige te zoeken.  We doen allemaal ons best.  En degenen die het bovenstaande tegen jou zeiden hebben hetzelfde gehoord toen zij klein waren.  

Maar nu je groot bent en wel je behoeften zelf kan invullen, blijf je ze misschien toch negeren.  Zoek je invulling buiten jezelf. Of luister je naar de slavendrijver in je hoofd?
Die vindt dat je al genoeg gerust hebt.  Dat je na 5 minuten nu wel dat boek mag wegleggen omdat de was niet vanzelf gestreken raakt.  Dat je dat geld toch beter gebruikt voor nieuwe schoenen voor de kinderen dan voor die massage waar je al zo lang naar hunkert.  Dat je niet te lang met vrienden kan napraten. Want je moet nog vanalles. 

Maar dan komt er zo een moment dat je crasht.  Depressie, burn-out, chronische vermoeidheid, ontevredenheid en frustratie.  En dan kun je niks meer.  Kun je nauwelijks nog zorgen voor jezelf, en al helemaal niet meer voor anderen. 

Zet eerst je eigen zuurstofmasker op ​

Niet voor niets geeft men in het vliegtuig aan dat je als volwassene eerst je eigen zuurstofmaster moet opzetten wanneer het zuurstofniveau daalt, voor je die bij je kinderen opzet. 
Logisch.  


Als jij het bewustzijn verliest, dan hebben je kinderen het ook zweten. 
Foto
Daarom moet je eerst voor jezelf zorgen, pas dan kun je er zijn voor anderen. 

Zie zelfzorg en bij “bewustzijn” blijven als een levensreddend geschenk voor jezelf én voor je omgeving!  

Als jij zegt: “ik ga een cursus volgen voor mijn persoonlijke ontwikkeling”.   Dan kan het wel eens zijn dat je gezinsleden in een kramp schieten.  Ze zijn het zo gewoon dat jij er altijd voor hen bent, jezelf wat wegcijfert en gewoon bent wie je bent.  Verandering vinden ze vast wel een beetje akelig. 
​
Maar, wat zij op dat moment nog niet kunnen weten of zien, is dat ze een upgrade van jou in de plaats krijgen én dat het rimpeleffect groots is!

Jij vindt verandering ook wel spannend, maar de druk van binnenuit wordt na al die jaren toch wel heel groot.

Als jij dat ene steentje in het water durft te gooien, dan verspreid die golfbeweging zich naar je familie, je leerlingen, collega's, vrienden.  En zij verspreiden het weer naar hun vrienden, collega’, klasgenoten, leerkrachten,… 

En voor je ’t weet heb jij ervoor gezorgd dat de wereld een stukje mooier en bewuster is geworden.  Dat jouw pijn niet verder gezet wordt in het rimpeleffect, maar jouw vreugde.  

​
En dat maakt heel nederig.  Niks egoïstisch.  De dankbaarheid die je dan voelt, als je ziet hoe simpel het kan zijn!     
We kunnen maar vol-wassen worden als we de verantwoordelijkheid nemen over onszelf en onze eigen daden.  En erop vertrouwen dat het rimpeleffect zijn werk wel doet. 
 ​​
0 Comments

Terug naar het paradijs

6/4/2019

2 Comments

 
Foto
Paradise is not a place, it is a state of mind
De lente is een heerlijk seizoen om te leren mediteren en je brein te leren focussen op al die dingen die het leven de moeite waard maakt.  

Vanmorgen maakte ik een wandeling met mijn schat langs het kanaal waar ik woon.  Je valt van de ene verbazing in de andere.  Ik ben werkelijk verliefd op bloesems, de vastberadenheid en kracht van al die ontluikende blaadjes, het opgewonden vogelgezang, het gegons van de bijen.  De lente is echt mijn seizoen.  Dat maakt me intens gelukkig.   
Het herinnert me altijd weer aan mijn vroege kindertijd.  Een kind is zo open voor al die schoonheid, is er zo één mee.   
​Tot iemand zegt: ​doe eens normaal.  Je hebt wel iets anders te doen dan te genieten van het leven.  

Mijn hart breekt bij het zien van zo veel grote (en kleine) mensen die hier een immens groot heimwee naar hebben.  Voel jij ook die melancholie? 

Het paradijs verlaten

Wanneer we opgroeien ontwikkelen onze denkende hersenen.  We leren dingen in vakjes steken: goed of fout.  Je wordt steeds bewuster van jezelf en je omgeving. Maar je leert lang niet altijd te vertrouwen op je gevoel, op je lijf,  en al helemaal niet om mindful te zijn.   Je leert van grote mensen, die dit ook niet leerden. 

Dus ga je veel suggesties en woorden geloven:  jij kan dat niet, dat is alleen weggelegd voor mensen met veel geld, jij bent zo moeilijk, jij bent veel te gevoelig, je bent te druk, je bent daar te slim/dom voor, je bent te dun/dik, jij hebt geen smaak, jij stelt me teleur, jij kwetst mij altijd, ....
 

Dat haalt ons uit het paradijs.   

Je raakt in de war, want je voelt heel vaak iets anders dan dat wat je hoort, denkt en ziet.  

Het hoeven zelfs geen negatieve suggesties te zijn die ons uit het paradijs halen. Stel dat je veel hoorde: jij bent zo slim, jij ziet er altijd goed uit, jij bent de beste van de groep.  Niemand kan aan jou tippen.  Jij zal het ver schoppen.  Jij hebt zo veel energie!  

Allemaal goed bedoeld.  Maar je zal maar eens een dagje hebben dat deze suggestie niet strookt met de werkelijkheid.  Hoe voelt dat?

Al die perfectionisten die in burn-out gaan ? 
Allemaal proberen ze de suggesties en overtuigingen, die in hun onbewuste gegrift zitten, elke dag te realiseren. 

Als de suggestie, die je te horen kreeg, was: jij bent een luiaard, kunnen er 2 dingen gebeuren (één ervan of allebei afwisselend): 
  • je gelooft dit en ondanks dat je af en toe  in actie komt (een studie aanvat, een nieuw werk, ...), stop je weer, want dat strookt niet met het programma dat loopt.  Dan zeg je: "al wat ik probeer faalt, alsof ik vervloekt ben"
  • je gaat bewijzen dat de suggestie niet klopt en werkt je te pletter, je neemt geen vrije tijd en bent allergisch voor traagheid en niets doen. ​ Dan zeg je: "het werk stopt nooit, ik heb het zo drukdrukdruk"
Foto

Zo maken we de hel op aarde

Onlangs was ik les aan het geven aan een groepje kinderen.  Het viel me op dat de kinderen drijven op hun reflexen: heel snel oordelen en reageren op alles en nog wat.  Niet zo uitzonderlijk, natuurlijk, maar ik zag dat ze het héél moeilijk hebben met zelfregulatie, zelfliefde en emoties.  
Ondanks dat ze het zo goed menen en liefde nodig hebben, uiten ze zich onhandig en voelen zich ver verwijderd van het paradijs. 
Hoe je zo een stukje hel kan ervaren op aarde.  
​

Het is heel belangrijk om te leren kijken naar emoties en die compassievol te benoemen: ik voel nu boosheid, ik voel nu frustratie (en straks is het weer anders).  Het is ok. 
​

Je bent niet boos.  Niemand is boos. 
Als je het bent, dan ben je het altijd!  Dan sta je ermee op en ga je ermee slapen.  Alsof je zegt: ik ben een jongen/meisje.  
Nee, je voelt boosheid.  Dat is een heel ander verhaal. 

Je hoeft geen kind te zijn om dit te herkennen.  Hoe vaak denk of zeg jij: ik ben zo kwaad, ik ben zo geïrriteerd, ik ben teleurgesteld. En ik zou niet zo mogen zijn.   Ik ben dan geen goede ouder, partner, collega,...
Foto

Terug naar het paradijs

Het paradijs?  Dat is die oordeelloze staat van zijn.   Het gaat niet om goed of slecht zijn, het gaat om Zijn.  

En juist dat is een hele opdracht in een maatschappij waar iedereen voortdurend een mening ventileert.  Maar we doen het allemaal.   Het is al heel wat als je het gewaar bent. 

​
Er zijn waarschijnlijk wel veel wegen terug naar dat gevoel van die zorgeloze kindertijd, naar dat paradijs.  Voor mij is meditatie en mindfulness de aangenaamste en makkelijkste weg om te komen tot dat oordeelloos kijken naar jezelf en de ander.   
In mijn praktijk zie ik veel mensen die hier intens naar verlangen, maar geloven 'dat ze nu eenmaal zo zijn'.   
​
Het is mijn missie om op die nagel te blijven kloppen:  het paradijs is er, je moet gewoon voorbij de poortwachter zien te komen.  

​Op 23 april 2019 start een nieuwe mindfulness training.  Ik leer het je graag.  ​​Welkom!
2 Comments

Good intentions

1/1/2019

1 Comment

 
Foto
The best way to predict your future is to create it.  Joe Dispenza

Sterker dan jezelf

Bij het begin van een nieuw jaar heb ik, net zoals velen, goede intenties.  Goede voornemens. 
Toch weet ik wel dat dat weer een bumpy ride wordt.  Dat ik wakker moet blijven of er komt niks van in huis.
We zijn nu eenmaal geprogrammeerde gewoontedieren. 

Want, wist je dat slechts 5% van wat je doet bewust is.  
Al de rest is onbewust en geautomatiseerd gedrag!   

Ik zou zeggen: gelukkig maar, stel je voor dat alles bewust moest verlopen en jouw aandacht nodig had om te kunnen functioneren.  Elke paar seconden maakt jouw lichaam wel 25 biljoen cellen aan, he! 
En dat is maar een fractie van wat er voortdurend onbewust gebeurt in ons lichaam.  Hou je daar maar eens mee bezig de hele dag.  Je wordt gek! Onze trage computer, in de neo cortex, kan dat helemaal niet bolwerken.   

Je automatische, onbewuste piloot (die veel sneller werkt en gezien wordt als primitief, maar dat helemaal niet is), houdt zich met plezier verder óók nog bezig met:
  • alle geleerde vaardigheden (muziek spelen, schrijven, fietsen)
  • gewoonten (wat doe je het eerste uur na het opstaan? Is dat elke dag hetzelfde of telkens weer anders?)
  • hoe je reageert (op kritiek bijvoorbeeld)
  • hoe je denkt over bepaalde mensen, dingen, problemen, situaties in de wereld,… 

Je wil het soms wel anders, maar ’t is sterker dan jezelf!

Ik denk dus ik ben?

Je kan je dus in volle bewustzijn voornemen: “ik ga afvallen”.  

​Maar als er in jouw onbewuste een programma loopt dat zegt: “Molligheid zit in de familie”.  Of “Ik verdien het niet om fit en slank te zijn”.  Of “Ik ben een echte Bourgondiër”. Of “Daar moet je hard voor werken, afzien, jezelf van alles ontzeggen”. 
​
Dan is terug gaan naar de comfortzone, naar het gekende en geautomatiseerde, veel sterker dan die nieuwe intentie die denkt dat het goed is voor je gezondheid, dat je je waarschijnlijk fitter en beter zal voelen, of die leukere kleren zal kunnen dragen.   

Logisch, want ​dat onbewuste is ook nog eens zo’n kleine 190.000 keer krachtiger dan je bewuste wil…
Tja, niet simpel om tegen zo’n krachtige stroom in te varen. 

Toch proberen we koste wat het kost alles in ons leven met die 5%, met die traag werkende computer,  te controleren, te analyseren, te begrijpen, te sturen.  En we geven daar de hoogste waarde aan.  Cogito ergo sum.

Misschien mag 'Ik denk, dus ik ben' nu worden:
'ik ben wat ik denk'.


Wat als we ons eens meer realiseerden (ons er bewust van werden) wat er onder die oppervlakte van ons denken zit: nl. een oneindige intelligentie, een zee aan mogelijkheden!  

Je moet toegeven dat de intelligentie die ervoor zorgt dat elk moment de juiste hormonen aangestuurd worden, ons hart 101 duizend keer per dag klopt, een cel weet dat hij een huidcel is en geen hersencel, je eten verteerd wordt, je immuunsysteem jou voortdurend beschermt tegen ontelbare aanvallen,… dat dat toch pretty amazing is!  
Mijn denkend brein kan daar niet aan tippen, hoor. 
 
Wil dat nu zeggen dat het onbegonnen werk is met die voornemens? 

Nee, hoor!  

​
Het betekent dat je de oplossing niet in die trage, bewuste computer moet zoeken, maar toegang moet krijgen tot je onbewuste, en daarmee samen gaat werken. ​
Foto
Silence is not empty, it is full of answers

Hoe kom je op die plek?  

Nu wordt het even technisch, maar, oh my God, dit is zo interessant, so stick with me!  
Want, ik ga je vertellen hoe je in dat onbewuste komt, daar waar alle mogelijkheden liggen, waar alle transformatie kan gebeuren! 

Iedereen weet dat wanneer je slaapt je niet bewust bent van je omgeving.  Je droomt en hebt die droombeelden niet bewust gekozen.  Dus, dan ben je on-bewust.  Niet- bewust.  In je on(der)bewuste. 
​Je bent heel diep in het sprookjeswoud van oneindige, fantastische mogelijkheden.  Dit is het land van symbolen, beelden, emoties, slechts een beetje taal kom je er tegen.  In je brein kunnen we tijdens je slaap heel langzame hersengolven meten, de 
delta hersengolven. 

Als je wat meer bewust wordt: je lichaam slaapt nog als het ware, maar je hoofd is al wakkerder, dan meten we thèta hersengolven.  Je reageert traag als iemand iets zegt, maar je hoort het wel. 

Wanneer ook je lichaam wakker is, je hoofd is wakker, maar je bent niet echt hier en nu aanwezig.  Je bent bijvoorbeeld aan het dagdromen in de wagen, aan het mijmeren, verdiept in een boek of film, dan ben je wel bewuster van je omgeving en van wat je doet (je kan autorijden!), maar je bent toch niet bij je volle bewustzijn.  Dan meten we alfa golven. 

Dan komen we in het analytisch denken.  Je bent helemaal wakker, bewust en actief.  Dan is die 5% van ons brein actief, we denken na en zijn heel alert.  In een gesprek bijvoorbeeld.  Dan meten we bèta hersengolven. 
 
Als je uit een slaap wakker wordt, ga je van de delta, via, thèta, naar alfa en uiteindelijk naar een bèta staat van Zijn.  Wil je in je onbewuste afdalen, dan volg je de omgekeerde weg. 

Je begrijpt dat je in delta, diepe slaap, zelf niet veel kan gaan ondernemen.  Je bent dan té onbewust, weg, afwezig.  
Maar in de thèta staat heb je het beste toegang tot je onbewuste.  
Je hoofd is behoorlijk wakker en kan meteen reageren, je bent zelfs heel gefocust, maar je lichaam is in diepe ontspanning.  Dat is de meditatieve of hypnotische staat.  En dáár ligt alle transformatie.  Als je dit zou willen, natuurlijk.

Kun je begrijpen waarom dit mij mateloos boeit in mijn werk? 

In bèta kun jij wel blijven denken over je probleem en erover praten tot je een ons weegt, daar verandert weinig. Je toekomst lijkt op je verleden, want jij blijft doen en denken wat je altijd al deed.  Op wilskracht kun je wel even een paar dingen anders gaan doen en anders gaan denken, maar je vervalt al snel terug in oude gewoonten.  Mensen hervallen voortdurend: in burn-out, in depressie, in verslavingen, in gedrag en gewoonten.  
Door steeds het oude verhaal te herhalen en dus te herbeleven, maak je het sterker en sterker in je hersenen.  Want, zo werkt herhaling, toch?  Je oefent en oefent tot je het automatiseert. 
 
Als ik dus iets mag wensen voor het komende jaar, dan wens ik je vele reizen naar je onbewuste, creëer er wat je wil, buig om wat je niet meer wil.  Het is dé plek waar alles mogelijk is.  
Zoals ik al zei, de thètastaat is de place to be en je komt er door meditatie of geleide (zelf)hypnose. 
​Of simpelweg: onderweg naar dromenland.  
​
Laat je verrassen en maak zo je intenties en al je voornemens en dromen waar. 
​
Veel succes! ​
En een gelukkig en gezond 2019,
​Tamara
1 Comment

Wenslichtjes, zoekertjes en vindertjes

2/12/2018

0 Comments

 
Foto
"Light must come from inside.  You cannot ask the darkness to leave, you must turn on the light."  
​S. Rinpoche
De donkere winterperiode, het Feest van het Licht,  de beste periode om naar binnen te gaan en daar licht(heid) te vinden.  

Ik realiseerde me onlangs: waw, ik ont-moet de laatste tijd zoveel zoekers en vinders.  Zo van die nieuwsgierige mensen... met een open mind...

Ik geef een voorbeeldje. 
Momenteel verdiep ik me in de hypnotherapie en velen boden zich enthousiast aan om het eens te ondergaan. 
Dat vraagt nieuwsgierigheid en een portie lef. Niet?

En ja, juist die zoekers vinden het zo boeiend om te vinden, te leren over hun mens-Zijn, het bewust en onbewust-Zijn, en hoe we daar mee kunnen samenwerken om gelukkigere mensen te worden.
 
Ik zie hoe ze kiezen om dóór de weerstand van overtuigingen en angsten te gaan en hoe daardoor alles lichter wordt. 
Ze vertrouwen er op dat daar diep vanbinnen niets zit dat het licht niet mag zien.  Ja, dat is wat ik soms hoor: "ik ben bang voor wat naar boven gaat komen." 
Ik weet het, dat is best spannend. 
Toch kun je zo dat donkere, de angst, het verdriet, de boosheid,... achter je laten.    
Door een opening in jezelf te maken ont-dek je iets veel stralender en voel je je lichter.
Zalig is dat, toch?
​

Uiteindelijk is het juist door die oude pijn dat je oorspronkelijke licht-heid overtrokken werd met een grauwe sluier. 
Dus, weg met die sluier!  

Free at last!  :-) 

Angst wordt vertrouwen, boosheid wordt compassie, verdriet wordt dankbaarheid. 
Datgene waar je een licht op werpt, kan onmogelijk nog duister zijn.  
​
De winterperiode is hier de beste periode voor.  Dat naar binnen gaan en daar licht(heid) vinden.  

Ben jij ook zo'n zoeker?  Ik nodig je dan graag uit om eens langs te komen. 
Er staat weer vanalles op het programma (zie verder). 

Maar natuurlijk staat mijn praktijkdeur ook altijd open mocht je wat lichtheid zoeken en een 1 op 1 gesprek willen. 
Je weet nooit dat je een bij-lichter kan gebruiken, op het pad dat jij nu aan het volgen bent.       ​

Foto

Aanbod Praktijk Beernem

Zowel volwassenen, kinderen en tieners kunnen hier terecht met tal van klachten:
- stress
- angsten (faalangst, podiumangst, fobieën, trauma)
- burn-out voorkomen (of herval voorkomen)
- gedragsproblemen   
- emotionele problemen
- moeite met aandacht en concentratie

In een intake kijken we welk probleem jij ervaart en spreken we af met welke methode we aan de slag gaan.  Al meteen in die eerste sessie beginnen we met de therapie.  
Dat kan zijn met:
- op mindfulness gebaseerde stress reductie en/of cognitieve therapie
- kinderyogatherapie
- kindertolken met de present child methode (= voor volwassenen)
- podiumcoaching
- Na de krokusvakantie breid ik mijn aanbod in de privéconsultaties uit met nieuwe therapeutische werkvormen uit NLP en hypnotherapie.   Dit kan ook voor kinderen, van zodra ze taal goed begrijpen.  Héél effectief en zeer aangenaam!
Wat Martine onlangs op de website schreef: 
"Mijn dochter volgt momenteel de 8-weken cursus mindfulness en het resultaat is verbluffend. Ik heb er een ander kind voor teruggekregen. De cursus wordt gegeven in een huiselijke sfeer en ze komt telkens ontspannen thuis. Elke week maakt ze een sprong vooruit, het helpt haar echt om de druk van het dagelijkse leven en de piekergedachten achter zich te laten. Bedankt Tamara, je bent geweldig!"

Agenda 
​

10 december:  Onze Barefoot in the Wood winkel opent zijn deur! 
Misschien vind je hier nog een eindejaarscadeautje?   www.barefootinthewood.be
17 december: Zelf ingesproken Meditaties en Visualisaties beschikbaar op www.barefootinthewood.be
woe. 26 december, 16u-18u: Playshop voor muzikanten
woe. 26 december, 19:30u-21u: LIGCONCERT met Els Cuypers, Elyssia en de Eenhoorn (zie verder)


Vaste lessenreeksen in Beernem

Vanaf ma. 7 januari: Kinderyoga tweewekelijks op maandag 16:30 en 18u
Vanaf di. 8 januari: Mindfulness training op dinsdag 19-21.30u 
                                            VROEGBOEKKORTING tot 11 december!!!
Vanaf woe. 9 januari: Mindful Yoga op woensdag 9.30-11u
Vanaf do. 10 januari: Mindful Yoga op donderdag 19-20.30


Mindfulness in Sint Niklaas
Groepspraktijk Aspiro, Leon Scheerderslaan 11, 9100 Sint-Niklaas

Vanaf vr. 11 januari: Mindfulness voor ouder(s) en kind(eren)  elke vrijdag van 17-18.30
Vanaf vr. 11 januari: Mindfulness voor volwassenen elke vrijdag van 19-21.30
Wat Valerie onlangs op de website schreef:
"De mindfulness was voor mij een echte oog opener.
Je gedachten en innerlijke criticus leren zien en kennen zorgt voor een enorme bevrijding.
Tamara geeft de 8-weken cursus met zoveel overgave! Je wordt meegenomen in een reis die je leert omgaan met de druk van de huidige maatschappij, de bijhorende stress en je eigen gedachten. 
Tamara, het is mooi om te zien hoe toegewijd je bent aan mindfulness en hoe mooi je dit naar andere mensen kan overbrengen!"
>>schrijf je hier in via email
Foto
Geef jezelf of iemand anders dit kerstcadeautje!

UNIEK LIGCONCERT door mijn zus Els
26 december 2018 om 19:30u

Tijdens deze heerlijk ontspannende klankreis nemen Elyssia en de Eenhoorn je mee op reis doorheen tijd en ruimte.
Je gaat ontspannen liggen op je matje en laat je meenemen
naar verre oorden en lang vervlogen tijden.
De klanken weven als het ware de filmmuziek bij jouw eigen film, jouw eigen legende.

Elyssia stemt zich met haar subtiele improvisaties af op wat jij nodig hebt, in het moment.
De helende klanken dringen diep naar binnen en brengen je terug… naar huis. 

Maak het jezelf extra comfortabel door extra matje, kussen of deken mee te brengen. Basis materiaal is aanwezig.
​
Bijdrage 27€
Plaatsen zijn beperkt!
>>stuur me een mailtje als je erbij wil zijn
Ik wens je een zalig Licht Feest!
​Tamara x
0 Comments

Over voeten en zo

1/11/2018

0 Comments

 
Foto
If we were meant to stay in one place, we'd have roots instead of feet (Rachel Wolchin)

Over voeten dus, en over staan en stappen...

In Augustus vertelde ik je over mijn voorzichtig over-stappen naar het volledig op eigen benen staan.  In mijn eigen voeten gaan staan.

Grappig hoe dat op mijn 43ste toch heel onwennig kan voelen.  Alsof ik mijn eerste stapjes zet.   

Zelf-standige zijn (of worden) heb ik onderschat....moet ik toegeven! 

Respect dus voor al wie mij dit voor deed en doet!  Hoed af!
Ik, die dacht dat ik op mijn voeten stond, merk dat mijn evenwicht danig op de proef gesteld wordt.  Vraag maar aan Peter. 

Maar ja, al zie je bij het begin niet de hele trap, je ziet wel de eerste paar treden.  En dus zet je de eerste stap, en dan de tweede, en de derde....   

In mijn rugzak, richting de bovenste trede, neem ik zoveel mogelijk vertrouwen met me mee.  Dat lukt de ene dag beter dan de andere.  

Na een dip, krijg ik dat vertrouwen steeds weer terug door even om te kijken, naar alle treden die achter me liggen. 
Dit is slechts een nieuw verdiep, een nieuwe trap. 
Niets om me zorgen over te maken.   


Misschien heb jij ook wel dat gevoel? 
Dat je ergens op een trap staat richting een doel? 
Herinner jezelf er dan regelmatig aan te kijken naar wat je al allemaal verwezenlijkt hebt!   
En zet dan gestaag één stap, en nog één, en nog één...
Kleine stapjes, met je oog op het doel, zonder al te willen gearriveerd zijn.    Zonder al te willen zijn waar je nog niet bent en simpelweg nog niet kán zijn. 
Leef niet in een illusie, in een leugen. 
Leef hier en nu!

​                           Leef daar waar je wérkelijk bent.  
​
Foto

Het ging dus over voeten en zo. 

Juist.
​Ik heb ook nog een aankondiging.

trrrrrrrrrrrrromgerrrrrrrrrrrrroffel
 
Peter en ik hebben ......

een vennootschap opgericht.  


Barefoot in the Wood!   

Haha, ik kon het niet laten.  

Hewel, ja, ons bedrijfje is ons kindje en 't is nog kwetsbaar.  Maar het zit vol levensgoesting en potentieel.  
Je hoort binnenkort nog veel meer over al onze plannen. 

Hoe Peter en ik samen willen bouwen
aan eenvoudig, natuurlijk design
​van onze binnen- en buitenwereld.  


Benieuwd waar die voetjes ons gaan brengen.  

Je komt altijd op je pootjes terecht

Via deze weg wil ik even iedereen bedanken die mij, ons, gesteund hebben bij deze transitie.  Jullie vertrouwden erop dat we op onze voetjes terecht komen.  En dat is ook zo.  Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn.  

Ook dank aan al mijn lieve klanten, mindfulle yoginis en yogakids!

Het is heel fijn om vast te stellen dat steeds meer mensen  hun weg vinden naar mijn praktijk om persoonlijk begeleid te worden.
Hier wat stilte vinden in de stormen van het leven.   

Ook kinderen en tieners, die overprikkeld raakten, komen hier even op adem, vinden terug hun vaste grond, ontdekken en voelen hun voeten weer. 
Die voeten, die precies zo ver van dat volle hoofd zaten, dat ze vergeten waren dat ze er hebben en dat ze hen dragen.  Dat ze ermee kunnen stilstaan, en soms zelfs vast komen te zitten, maar er ook mee kunnen dansen, springen en spelen.    

Ik herinner je er maar even aan: je hoeft niet vastgeklonken, als voeten in drijfzand, op een wachtlijst te gaan staan, als er geen psychische stoornis is.  
Zit je met iets: bel maar! 0472 069131

Op mijn website vind je ook alle info over het Kindertolken, de Playshops!, Mindful Yoga en Mindfulness, Lezingen en Workshops.  
​
Groot aanbod, maar ja....  Dit ben ik dan ook ten voeten uit....

Tot gauw!
Liefs,
​Tamara
Foto

​Mindful Yoga

Vanaf Woensdag 7 november wekelijks om 9:30 tot 11u
of
​ Donderdag 8 november
van 19u tot 20:30
Foto

Playshop!

voor muzikanten

​Woensdag 28 november
​van 19u tot 21u
Foto

Kinderyoga

Op maandag
16:30-17:30
of
18:00-19:00
0 Comments

Wat als mindfulness niet in mijn leven was gekomen?

21/9/2018

0 Comments

 
Foto
If every 8 year old in the world is taught meditation, we will eliminate violence from the world within one generation.  
Dalai Lama
​​Soms vraag ik me af: “wat als mindfulness niet op mijn pad was gekomen?”.  Ik moet zeggen dat ik daar wat angst bij voel, want het zag er op een gegeven moment niet zo rooskleurig uit.    
​Verliefd op het leven
Ik herinner me dat ik als kind heel blij was, verwonderd, speels.  Van thuis uit had ik het geluk op te groeien in een grote tuin, gevoed te worden uit die tuin, zingend, spelend in g​rachten, zandbakken en tijdens de zomer in Ardeense bossen en rivieren.  Ik kreeg de kans de aarde te voelen. 

Nog steeds voelt de aarde als mijn thuis, mijn moeder, mijn veilige haven.  Niet verwonderlijk dan dat je verliefd bent op het leven. 

Maar al snel werd me duidelijk dat dat niet de standaard was.  Daardoor werd ik zelf ook beetje bij beetje meer en meer afgeleid, weggeleid van dat zorgeloze.  Tot op een punt dat de uitdagingen wel heel groot werden.  Het dreef me zo ver van die oorspronkelijke liefde dat ik crashte. 

En toen!  Toen moest ik manieren vinden om weer te gaan voelen.  Die verbinding van weleer terugvinden.  Want door die verbinding voelde ik geen angst, geen eenzaamheid, geen stress. 
Iemand zei me in die moeilijke periode: ‘je hebt al die jaren nauwelijks iets gevoeld’.  Ik herinner me mijn innerlijk protest: ‘ik ben wel een muzikant, he, tuurlijk voel ik!’.  Haha, toch had ze gelijk.  Voelen was te pijnlijk en dat zie ik jammer genoeg overal rond me. 

Toen ik de veelbesproken reportage over Schild en Vriend zag, wou ik (eerlijk?)  van deze planeet kunnen verdwijnen. 
Als ik rond me kijk en zie hoe er nog steeds zoveel rommel langs de wegen ligt en artikels lees over de staat van de oceanen, de staat van onze wonderlijke aarde, voel ik een schaamte voor ons Mens Zijn.  
Er is blijkbaar overal heel veel pijn.  Want die rommel en haat is niets meer dan uitslag van wat onderhuids aan de hand is.    

Maar Mens Zijn is niet eenvoudig! 

Zien met de ogen van een jong kind 

Het zou nochtans heel eenvoudig kúnnen zijn, als er genoeg liefde was, compassie. 
Dan is het allemaal kinderspel.  Dan voel je vrede.  Ben je vredig met jezelf, met de ander, met je ervaringen. 

Als je bewust kijkt, voelt, proeft, luistert, ruikt, dan kun je alleen maar verwonderd zijn over de schoonheid en intelligentie van dit leven.  En zien dat jij dat ook bent.  En daardoor dankbaar!  Weer verliefd worden op het leven.  Alles zien uit de ogen van een kind. 

De uitdaging is steeds weer om te beginnen bij jezelf.  De uitspraak klopt: “ Je kan pas van anderen houden als je van jezelf houdt“.  Zolang deze uitspraak weerstand oproept betekent het zéker dat ze klopt.  Als je van jezelf houdt, hou je van het leven, van deze aarde, van de ander.  Dan heb je geen behoefte aan strijd.   

Maar Mens Zijn ís niet eenvoudig.  

Blijkbaar proberen in België elke dag 28 mensen zichzelf van het leven te beroven!  In dit kleine landje! 
Ik citeer uit een interview met professor Gwendolyn Portzky van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek aan de universiteit van Gent:


“Zo blijken Vlaamse jongeren in tegenstelling tot Nederlandse niet zo probleemoplossend te denken. “Ze gaan liever uit feesten dan te zoeken naar oplossingen”, aldus Portzky. “Een andere factor is ook de schaamte en de taboesfeer die in ons land nog rond het probleem hangt. De Vlaming schaamt zich om hulp te zoeken vanuit een – verkeerd – idee dat het een teken van zwakte is.  Nederlanders zijn veel meer geneigd om de confrontatie aan te gaan en het uit te praten. In het geval van de jongeren zullen Nederlanders ook veel sneller hulp zoeken bij ouders en hulpverleners. Als Vlaamse jongeren tóch over hun problemen praten, wenden ze zich eerder tot vrienden.”  En Portzky heeft nog een opmerkelijke hypothese. “Als ik met Nederlandse collega’s spreek, typeren zij ons vaak als hardwerkende Vlamingen, die willen presteren en allemaal een groot huis en een mooie wagen willen hebben. In Nederland bestaat die drive veel minder. Dat speelt ook mee.”

Verdoven die handel

Vooral de zin: “Ze gaan liever uit feesten dan te zoeken naar oplossingen”,  blijft bij mij hangen.  Hier gaat het om feesten, maar ze konden evengoed elke vorm van afleiding noemen: overmatig eten, drinken, pillen slikken, te veel facebooken, klagen en zagen, roddelen, de schuld op anderen steken, haten, zappend tv kijken, fanatiek werken, fanatiek sporten, etc.  Alles met 'té' voor.  

Als je pijn hebt wil je jezelf verdoven.  Dan wil je vooral niet voelen. 
Maar als je alle gevoel verdooft verdoof je niet alleen de pijn en de stress, maar ook plezier en alle andere positieve gevoelens.  
Dat heb ik veelvuldig gedaan -en natuurlijk soms nog. 

Want, Mens Zijn is toch écht niet eenvoudig.    

Al dacht ik dat ik goed bezig was, hoor!  Pas toen ik ging opmerken hoe ik tegen mezelf sprak, was ik geshockeerd!  Als iemand anders zo tegen me zou spreken, zou ik die nooit meer willen zien!  Haha!  Man man, wat sprak ik toch hard tegen mezelf!  Nochtans, diep vanbinnen hield ik nog steeds van dat kleine blonde krullenkopje van 3 jaar.  Wat deed ik haar aan?  Wat was er onderweg gebeurd dat ik zo ging denken? 

Wakker worden uit de hypnose van alledag

Dankzij mindfulness werd ik mindfuller en verdween de mindlessness. 
Ik besloot om dat kleine meisje, dat er nog steeds is, weer te omarmen en haar graag te zien.  Zo vulde ik mijn batterij weer op.   


Toch blijf ik waakzaam.  De wereld blijft een plek vol uitersten, vol uitdagingen, teleurstellingen en verdriet.  Maar ik heb gelukkig geleerd hierop te surfen.  En is dat niet wat ons allemaal te doen staat?  Dit leven leven, met zijn ups en downs?

Het antwoord op mijn vraag: “wat als mindfulness niet op mijn pad was gekomen?”, blijft moeilijk in te schatten. 
Ik durf echter met zekerheid te zeggen dat het me absoluut elke dag weer helpt op tijd wakker te schieten wanneer ik gehypnotiseerd op automatische piloot ga functioneren.  En dat maakt steeds weer een heel groot verschil!


Sluit even je ogen en stel jezelf de vraag: “Wie ben ik als ik mezelf graag zie?  Hoe zou ik spreken?  Hoe zou ik bewegen?  Hoe zouden anderen zich tegenover mij gedragen? “ 
En stel je dan eens voor dat we dat allemaal gewoon gaan doen?!  


Vandaag is het de Internationale dag van de Vrede. 
Ik raad iedereen aan het kleine, maar geweldige boekje te lezen: Vrede kun je leren van David Van Reybrouck en Thomas d’Ansembourg.  

Zij geloven, met mij en ondertussen vele anderen, dat mocht iedereen mindfulness, geweldloze communicatie en compassie leren (op school en elders) vrede een haalbare realiteit werd. 
So, let’s just do this then!!!


In 8 weken leer ik je graag hoe je weer van jezelf kan houden,  waardoor alle keuzes die daaruit voortvloeien je leiden naar een eenvoudiger leven. 
​>> lees hier hoe en wat en waar



Tot de volgende blog!
0 Comments

Over Zenuwen, Vlinders en Spoken

22/8/2018

0 Comments

 
Foto
Misschien heb jij ook een tijdje geleden mijn Ebook gedownload (10 Do's en Don'ts van het ontspannen performen). 
Weet je nog? 
Ik hoop dat het je wat inspiratie gaf.  

In mijn volgende blogs zoom ik dieper in op elk onderdeel uit dat Ebook.   Vandaag begin ik met de eerste: “Begrijp je Lichaam”.   

Opgejaagd gevoel

Onlangs had ik dat zenuwachtige gevoel waarbij ik voelde dat mijn darmen vreemd reageerden, mijn handen tintelden, mijn adem zat hoog en mijn gedachten schoten door mijn hoofd als knallend vuurwerk.   Dat opgejaagde gevoel.  Je kent het wel. 

Misschien denk je nu dat ik vreselijk nerveus was voor een optreden en schrik had dat het niet goed zou lopen? 
Ik voelde inderdaad al die gewaarwordingen die we kunnen hebben wanneer we schrik hebben om het niet goed te doen, of denken niet klaar te zijn en we ons belachelijk zouden kunnen maken. 
Angst, en de daaropvolgende normale stressrespons, dus. 

Maar nee, hoor!!!  Er was geen optreden of iets in die zin. 

Vlinders

Het was gewoon ochtend.  Ik was net wakker en had een geweldig idee voor een nieuw project.  Ik kon niet wachten om eraan te beginnen, maar voelde ook een gereserveerdheid en bezorgdheid. 
Het leek me zo groots, zo veel werk. 

Dit gevoel was opwinding die energie geeft, die me uit mijn comfortzone haalt.  Het inspireert me en drijft me voort om mezelf weer te overstijgen en uit te dagen. 
Tegelijkertijd boezemt die opwinding ook wel angst in.  

Herken je dat? 

De schrik om het onbekende tegemoet te treden.  Daar zijn emotionele risico’s aan verbonden.  Want je loopt het risico om afgewezen te worden.
Je stelt je kwetsbaar op.  Dat vraagt moed.    

Maar ook het tegenovergestelde kan gebeuren: dat je succes hebt! 
En DAT is pas echt beangstigend. 
Want, wat dan? 
Zoveel ruimte en aandacht ben je niet gewoon. 
Je komt in de spotlights te staan, je kan je niet langer verstoppen en je klein houden.  Veel open ruimte kan heel spannend zijn. Het lijkt wel op een soort pleinvrees.

Die opwinding voelt dus oncomfortabel en is intens.  Het voelt als vlinders in de buik. Je bent geneigd in de 'vlucht en vecht' verdediging te schieten.  Weglopen of ertegen vechten. 
Toch is het beter dit gevoel toe te laten, dan kun je er comfortabel mee worden en die energie gebruiken.  Je hoeft het alleszins niet te bestrijden.
 
Terwijl ik dit schrijf bedenk ik: vlinders in de buik? 
​Het voelt  voor de vlinder wellicht hetzelfde wanneer hij uit de cocon komt en merkt dat hij niet langer over de grond kruipt, maar de sky nu the limit geworden is!  :-)
Foto

En dan zijn er ook Monsters

Anderzijds, er is ook die angst die je belemmert en die je kan voorkomen.    
Het gaat over angst voor een potentieel gevaar, geen echt gevaar.  Dat activeert ook die 'vecht en vlucht' reflex in ons stress centrum. 
Maar we hoeven onszelf niet te beschermen tegen elk 'potentieel' emotioneel risico.  Hoe vermoeiend!

Ik noem dit ‘angst voor spoken’, zoals bang zijn voor het monster onder het bed. 

Ingebeelde angst, dus. 

Misschien denk je nu: “dat is belachelijk, ik ben niet bang voor spoken.”
Maar toch doen we het allemaal en zitten er overal spoken en monsters op de loer. 
Denk maar eens hoe vaak je gaat nadenken over iets dat je ergens in de toekomst moet doen en je wordt daar nu al zenuwachtig van. 

bvb “Ik moet er niet aan denken om te dansen voor die jury, ik zal volledig blokkeren”. 

Dat is zo’n monster. 

Dat is een irrationele, ingebeelde angst.  Het is er niet echt.  Niet hier op deze plek, en niet nu in dit moment. 
Het kán waarheid worden, maar NU is het slechts een gedachte die jou de kast opjaagt. 

Dat is de angst die je kan voelen voor een examen, een concert, een sollicitatie, auditie, …

Een paar voorbeeldjes.  Het kan zijn dat je bang bent
  • dat het publiek jouw uitvoering waardeloos gaat vinden
  • dat je partituren van de pupiter vallen
  • dat je beste riet breekt
  • dat je zeker weer die bepaalde fout gaat maken
  • dat je je concertschoenen thuis vergeet 
  • dat men nu wel zal doorhebben dat je eigenlijk een middelmatige muzikant bent
  • dat die beruchte recensent een rotartikel zal schrijven,... 
Dit zijn allemaal spoken!

Wat niet wil zeggen dat we ze niet serieus  moeten nemen.  Zeker!

Al deze spoken voelen wel heel reëel en veroorzaken heel wat problemen: overspanning, stress, zelfs ziekte. We gaan ze zelfs bestrijden met medicatie en alcohol. 
Niet iets om licht over te gaan. 

Voel ik nu vlinders of spoken? Check it out! ​

Interessant, he?  Hoe angst op verschillende manieren opduikt, hetzelfde aanvoelt, maar de ene keer wenselijk is, de andere keer niet? 

Daardoor is het belangrijk dat je het verschil voelt tussen de vlinders en de spoken.   

Ik ga je vragen, de volgende keer dat je dit zenuwachtige gevoel hebt, te checken of je te maken hebt met vlinders of spoken.  

Het gaat om vlinders als…
  • Je veel energie krijgt en een open gevoel ervaart, je bent nieuwsgierig en ook wel blij (ondanks de zenuwen)
  • Het gaat over iets dat in dit moment gebeurt
  • of wanneer je denkt aan iets dat je gaat doen dat groter is dan jezelf, het gaat niet over jouw ‘persoontje’
  • je iets gaat doen dat leidt tot groei of een bijdrage levert voor het groter geheel (verbinding met anderen), het is nog ongekend terrein, maar te belangrijk om het niet te doen

Wat je voelt is angst voor spoken als….
  • je lichaam zich opspant en samentrekt
  • je merkt dat je jezelf bekritiseert
  • je je bedreigd voelt door iets wat jou of anderen in het verleden pijn deed, terwijl dat gevaar niet aanwezig is in het huidige moment
  • je uit verbinding gaat met de ander (je zondert je af,  of geeft anderen de schuld van hoe jij je voelt,...)
 
Deel op de facebookpagina van Take Your Stage hoe jij deze afweging bij jezelf ervaart.  Dit inspireert anderen ongetwijfeld.    
Misschien ontdekte je dat je soms vlinders gaat bestrijden? 
Of merkte je gedachten op die slechts spoken blijken te zijn? 
​

Tell me, tell me!!! 

Als je graag jouw spoken wil bestrijden (niet de butterflies dus!!!) doe dan mee aan de 5 weekse cursus Take Your Stage: we beginnen op 29 september. 

Ik kijk er heel erg naar uit! 
​Tot dan!
>> meer over 'Take Your Stage'
0 Comments
<<Previous
    Foto
    Dag iedereen!  
    Ik ben Tamara.  
    Tot halverwege de 30 was ik klassiek muzikante,  
    Doctor of Musical Arts in Performance.   :-) 
    Nu sta ik minder op het podium, maar merk ik: het leven ís een performance.  Ik blijf mijn lied zingen, steeds strevend naar harmonie, fraserend via spanning naar ontspanning. 
    Altijd zoekend. 

    Welkom op mijn blog over Mindful en Muzisch leven.  
    Veel leesplezier!

    Deel je mijn blog op je sociale media? 

    Archieven

    Januari 2022
    Augustus 2021
    Augustus 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Augustus 2019
    Juli 2019
    April 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    April 2018
    Februari 2018
    November 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017

    RSS-feed

    Categorieën

    Alles
    Barefoot In The Wood
    Mindful Leven
    Mindful Onderwijs
    Muziek
    Muzisch Zijn
    Podium Coaching
    Seizoenen
    Therapie
    The Tides Of Our Lives

Wil je op de hoogte blijven? 
Schrijf je in op de nieuwsbrief

0472 069131


​

​alle rechten voorbehouden 
​Barefoot in the Wood VOF © 2018
  • Coaching
  • groepstraining
    • mindfulness
    • compassie
    • mindful communiceren
    • terugkomdag Mindfulness
  • Over mij
  • Blog
  • Contact
  • Dolfijnreis
    • FAQ Dolfijnreis