Play pause Play
|
 Paradise is not a place, it is a state of mind De lente is een heerlijk seizoen om te leren mediteren en je brein te leren focussen op al die dingen die het leven de moeite waard maakt. Vanmorgen maakte ik een wandeling met mijn schat langs het kanaal waar ik woon. Je valt van de ene verbazing in de andere. Ik ben werkelijk verliefd op bloesems, de vastberadenheid en kracht van al die ontluikende blaadjes, het opgewonden vogelgezang, het gegons van de bijen. De lente is echt mijn seizoen. Dat maakt me intens gelukkig. Het herinnert me altijd weer aan mijn vroege kindertijd. Een kind is zo open voor al die schoonheid, is er zo één mee. Tot iemand zegt: doe eens normaal. Je hebt wel iets anders te doen dan te genieten van het leven. Mijn hart breekt bij het zien van zo veel grote (en kleine) mensen die hier een immens groot heimwee naar hebben. Voel jij ook die melancholie? Het paradijs verlatenWanneer we opgroeien ontwikkelen onze denkende hersenen. We leren dingen in vakjes steken: goed of fout. Je wordt steeds bewuster van jezelf en je omgeving. Maar je leert lang niet altijd te vertrouwen op je gevoel, op je lijf, en al helemaal niet om mindful te zijn. Je leert van grote mensen, die dit ook niet leerden. Dus ga je veel suggesties en woorden geloven: jij kan dat niet, dat is alleen weggelegd voor mensen met veel geld, jij bent zo moeilijk, jij bent veel te gevoelig, je bent te druk, je bent daar te slim/dom voor, je bent te dun/dik, jij hebt geen smaak, jij stelt me teleur, jij kwetst mij altijd, .... Dat haalt ons uit het paradijs. Je raakt in de war, want je voelt heel vaak iets anders dan dat wat je hoort, denkt en ziet. Het hoeven zelfs geen negatieve suggesties te zijn die ons uit het paradijs halen. Stel dat je veel hoorde: jij bent zo slim, jij ziet er altijd goed uit, jij bent de beste van de groep. Niemand kan aan jou tippen. Jij zal het ver schoppen. Jij hebt zo veel energie! Allemaal goed bedoeld. Maar je zal maar eens een dagje hebben dat deze suggestie niet strookt met de werkelijkheid. Hoe voelt dat? Al die perfectionisten die in burn-out gaan ? Allemaal proberen ze de suggesties en overtuigingen, die in hun onbewuste gegrift zitten, elke dag te realiseren. Als de suggestie, die je te horen kreeg, was: jij bent een luiaard, kunnen er 2 dingen gebeuren (één ervan of allebei afwisselend):
 Zo maken we de hel op aardeOnlangs was ik les aan het geven aan een groepje kinderen. Het viel me op dat de kinderen drijven op hun reflexen: heel snel oordelen en reageren op alles en nog wat. Niet zo uitzonderlijk, natuurlijk, maar ik zag dat ze het héél moeilijk hebben met zelfregulatie, zelfliefde en emoties. Ondanks dat ze het zo goed menen en liefde nodig hebben, uiten ze zich onhandig en voelen zich ver verwijderd van het paradijs. Hoe je zo een stukje hel kan ervaren op aarde. Het is heel belangrijk om te leren kijken naar emoties en die compassievol te benoemen: ik voel nu boosheid, ik voel nu frustratie (en straks is het weer anders). Het is ok. Je bent niet boos. Niemand is boos. Als je het bent, dan ben je het altijd! Dan sta je ermee op en ga je ermee slapen. Alsof je zegt: ik ben een jongen/meisje. Nee, je voelt boosheid. Dat is een heel ander verhaal. Je hoeft geen kind te zijn om dit te herkennen. Hoe vaak denk of zeg jij: ik ben zo kwaad, ik ben zo geïrriteerd, ik ben teleurgesteld. En ik zou niet zo mogen zijn. Ik ben dan geen goede ouder, partner, collega,...  Terug naar het paradijsHet paradijs? Dat is die oordeelloze staat van zijn. Het gaat niet om goed of slecht zijn, het gaat om Zijn.
En juist dat is een hele opdracht in een maatschappij waar iedereen voortdurend een mening ventileert. Maar we doen het allemaal. Het is al heel wat als je het gewaar bent. Er zijn waarschijnlijk wel veel wegen terug naar dat gevoel van die zorgeloze kindertijd, naar dat paradijs. Voor mij is meditatie en mindfulness de aangenaamste en makkelijkste weg om te komen tot dat oordeelloos kijken naar jezelf en de ander. In mijn praktijk zie ik veel mensen die hier intens naar verlangen, maar geloven 'dat ze nu eenmaal zo zijn'. Het is mijn missie om op die nagel te blijven kloppen: het paradijs is er, je moet gewoon voorbij de poortwachter zien te komen. Op 23 april 2019 start een nieuwe mindfulness training. Ik leer het je graag. Welkom!
2 Comments
 "Light must come from inside. You cannot ask the darkness to leave, you must turn on the light." De donkere winterperiode, het Feest van het Licht, de beste periode om naar binnen te gaan en daar licht(heid) te vinden. Ik realiseerde me onlangs: waw, ik ont-moet de laatste tijd zoveel zoekers en vinders. Zo van die nieuwsgierige mensen... met een open mind... Ik geef een voorbeeldje. Momenteel verdiep ik me in de hypnotherapie en velen boden zich enthousiast aan om het eens te ondergaan. Dat vraagt nieuwsgierigheid en een portie lef. Niet? En ja, juist die zoekers vinden het zo boeiend om te vinden, te leren over hun mens-Zijn, het bewust en onbewust-Zijn, en hoe we daar mee kunnen samenwerken om gelukkigere mensen te worden. Ik zie hoe ze kiezen om dóór de weerstand van overtuigingen en angsten te gaan en hoe daardoor alles lichter wordt. Ze vertrouwen er op dat daar diep vanbinnen niets zit dat het licht niet mag zien. Ja, dat is wat ik soms hoor: "ik ben bang voor wat naar boven gaat komen." Ik weet het, dat is best spannend. Toch kun je zo dat donkere, de angst, het verdriet, de boosheid,... achter je laten. Door een opening in jezelf te maken ont-dek je iets veel stralender en voel je je lichter. Zalig is dat, toch? Uiteindelijk is het juist door die oude pijn dat je oorspronkelijke licht-heid overtrokken werd met een grauwe sluier. Dus, weg met die sluier! Free at last! :-) Angst wordt vertrouwen, boosheid wordt compassie, verdriet wordt dankbaarheid. Datgene waar je een licht op werpt, kan onmogelijk nog duister zijn. De winterperiode is hier de beste periode voor. Dat naar binnen gaan en daar licht(heid) vinden. Ben jij ook zo'n zoeker? Ik nodig je dan graag uit om eens langs te komen. Er staat weer vanalles op het programma (zie verder). Maar natuurlijk staat mijn praktijkdeur ook altijd open mocht je wat lichtheid zoeken en een 1 op 1 gesprek willen. Je weet nooit dat je een bij-lichter kan gebruiken, op het pad dat jij nu aan het volgen bent.  Aanbod Praktijk BeernemZowel volwassenen, kinderen en tieners kunnen hier terecht met tal van klachten: - stress - angsten (faalangst, podiumangst, fobieën, trauma) - burn-out voorkomen (of herval voorkomen) - gedragsproblemen - emotionele problemen - moeite met aandacht en concentratie In een intake kijken we welk probleem jij ervaart en spreken we af met welke methode we aan de slag gaan. Al meteen in die eerste sessie beginnen we met de therapie. Dat kan zijn met: - op mindfulness gebaseerde stress reductie en/of cognitieve therapie - kinderyogatherapie - kindertolken met de present child methode (= voor volwassenen) - podiumcoaching - Na de krokusvakantie breid ik mijn aanbod in de privéconsultaties uit met nieuwe therapeutische werkvormen uit NLP en hypnotherapie. Dit kan ook voor kinderen, van zodra ze taal goed begrijpen. Héél effectief en zeer aangenaam! Wat Martine onlangs op de website schreef: Agenda |
 | Mindful YogaVanaf Woensdag 7 november wekelijks om 9:30 tot 11u of Donderdag 8 november van 19u tot 20:30 |
 | Playshop!voor muzikanten Woensdag 28 november van 19u tot 21u |
 | KinderyogaOp maandag 16:30-17:30 of 18:00-19:00 |
De school van het leven...meer dan vakjes
In vakjes
In de jaren negentig schreef ik, voor mijn pedagogisch diploma in het Conservatorium, een eindwerk over muzische vorming in de basisschool. Muzische vorming was nieuw in het curriculum en ik vond het prachtig. En al was het waarschijnlijk nooit bedoeld een “vak” te zijn, toch werden de leerdomeinen muziek, beeld, drama, beweging en media al snel van elkaar los getrokken. Zo werd het ook behapbaar voorgesteld in de eindtermen. Vandaag is er een uurtje muziek, morgen gaan we tekenen. Ik vond het een gemiste kans. Nu nog. Al zijn er uiteraard scholen en mensen die dit briljant invullen natuurlijk!
Wat een procesgerichte intentie had, werd toch weer een allegaartje van vakjes, die men toen best als lastig ervoer, want Muzisch Zijn is eigenlijk niet iets wat je in een lesvoorbereiding kan gieten.
Aan de hand van enquêtes leerde ik dat sommige leerkrachten klaagden “dat ze toch geen muzikanten waren en toch niet alles moesten kunnen”. Andere leerkrachten vonden het juist een mooie kans om hun leerlingen op een andere en leukere manier te leren kennen.
Wat een procesgerichte intentie had, werd toch weer een allegaartje van vakjes, die men toen best als lastig ervoer, want Muzisch Zijn is eigenlijk niet iets wat je in een lesvoorbereiding kan gieten.
Aan de hand van enquêtes leerde ik dat sommige leerkrachten klaagden “dat ze toch geen muzikanten waren en toch niet alles moesten kunnen”. Andere leerkrachten vonden het juist een mooie kans om hun leerlingen op een andere en leukere manier te leren kennen.
Muzisch Zijn
Het was ook niet zo eenvoudig om te begrijpen wat Muzisch Zijn betekent. Het gaat uiteindelijk niet zozeer om de inhoud van de les, maar om het voorleven van een levenshouding, een manier van Zijn.
Met muzische vorming bedoelde men toen vooral dat kinderen de buitenwereld, en vooral het kunstzinnige daarin, kunnen waarnemen en ervaren, daar een mening en smaak in cultiveren, maar ook verschillende kunstzinnige talen leren om expressie te geven aan hun binnenwereld.
Dat steek je niet zo makkelijk in vakjes, zowel qua inhoud, als in tijd.
Met muzische vorming bedoelde men toen vooral dat kinderen de buitenwereld, en vooral het kunstzinnige daarin, kunnen waarnemen en ervaren, daar een mening en smaak in cultiveren, maar ook verschillende kunstzinnige talen leren om expressie te geven aan hun binnenwereld.
Dat steek je niet zo makkelijk in vakjes, zowel qua inhoud, als in tijd.
Hapjes van 50 minuten
Het is iets waar ik, ook in het kunstonderwijs, mee worstel. 50 minuten per week krijg je om kinderen te begeleiden in de wereld van het muzisch Zijn, in de wereld van de algemene muziekcultuur. Strak gespannen, tijdsgebonden. En dat terwijl het gaat om processen die zich niets van tikkende klokken aantrekken. Steeds opnieuw moet je een kind onderbreken in de loop van een leerproces. OK, dan toch maar weer weetjes meegeven. Dat past in een lesuur.
Het vak: mens worden
Vorige week hoorde ik de bekende kinderpsycholoog Peter Adriaensens spreken over de noodzaak meer rust te brengen in de scholen, meer tijd te nemen voor louter Zijn. Hij sprak zijn waardering uit over scholen waar gemediteerd wordt en hij zei: “Dat is het vak dat nog niet bestaat”. Ik hoor heel graag dat hij dit steunt, ik juich het natuurlijk toe! Heerlijk is het, mediteren met kinderen!!!
Maar, eh, meditatie, een vak?
Nee, het hoort erbij, bij mens zijn. Bij het leren kennen van je binnenwereld, met het leren omgaan met de obstakels in het leven, ontdekken wat jou drijft, wie je wil zijn in dit leven.
Muzische en mindfulness, het is een gedroomd paar. Maar stop ze niet in vakjes.
En begrijpelijk, wie bezig is met gezonde voeding wil dat er een vak komt rond voeding, wie bezig is met tuinieren vindt dat iedereen moet leren tuinieren, wie ondernemer is vindt dat elk kind moet leren ondernemen. Ik begrijp dat scholen en leerkrachten moe worden. Je kan niet van alle goede dingen in het leven een vak maken. Maar je kan het wel Zijn! Het voor-beeld zijn. Een mooi mens zijn.
Waar ik Sir Ken Robinson in volg: we kunnen niet weten op welke arbeidsmarkt we onze kinderen moeten voorbereiden.
Doe dat dan ook niet. Of laat dat in elk geval geen prioriteit zijn.
Leer ze over het leven.
Maar, eh, meditatie, een vak?
Nee, het hoort erbij, bij mens zijn. Bij het leren kennen van je binnenwereld, met het leren omgaan met de obstakels in het leven, ontdekken wat jou drijft, wie je wil zijn in dit leven.
Muzische en mindfulness, het is een gedroomd paar. Maar stop ze niet in vakjes.
En begrijpelijk, wie bezig is met gezonde voeding wil dat er een vak komt rond voeding, wie bezig is met tuinieren vindt dat iedereen moet leren tuinieren, wie ondernemer is vindt dat elk kind moet leren ondernemen. Ik begrijp dat scholen en leerkrachten moe worden. Je kan niet van alle goede dingen in het leven een vak maken. Maar je kan het wel Zijn! Het voor-beeld zijn. Een mooi mens zijn.
Waar ik Sir Ken Robinson in volg: we kunnen niet weten op welke arbeidsmarkt we onze kinderen moeten voorbereiden.
Doe dat dan ook niet. Of laat dat in elk geval geen prioriteit zijn.
Leer ze over het leven.
Glazen bol
Toen ik dat eindwerk schreef, twintig jaar geleden, zag de wereld er helemaal anders uit dan vandaag. Niemand weet in welke wereld de kinderen, die nu hun schoolloopbaan beginnen, terechtkomen wanneer ze de school verlaten. Er gebeurt veel in 15 jaar. We hebben geen idee welke vakken we ze moeten geven. Daarom ben ik voorstander van creatief onderwijs: hoera voor muzische, hoera voor persoonlijke ontwikkeling, hoera voor veerkracht, hoera voor creatieve vaardigheden!
Scholen (en overheden!) mogen holistischer durven denken en daar bedoel ik niets zweverigs mee. Holistisch in de zin dat alles elkaar beïnvloedt en samenhangt. Dat kinderen vooral weten wat ze waard zijn, hoe je op een constructieve en positieve manier met anderen omgaat.
De kinderen van nu leven steeds meer in een wereld waar flexibiliteit en creativiteit vooraan staan, waar zelfkennis, (zelf)vertrouwen en dankbaarheid nodig is.
Ze zien de hele wereld, dat is véél data! Ze vergelijken zich met die wijde wereld en vormen zo hun identiteit, ze krijgen meer en meer het gevoel dat ze nooit goed genoeg zullen zijn, niet kunnen beantwoorden aan alle verwachtingen, alle schijn ophouden. Ze zien ook alle problemen, torenhoog zijn die. Hoe moeten ze dat nog allemaal goed maken.
Maar dat moeten ze niet.
Scholen (en overheden!) mogen holistischer durven denken en daar bedoel ik niets zweverigs mee. Holistisch in de zin dat alles elkaar beïnvloedt en samenhangt. Dat kinderen vooral weten wat ze waard zijn, hoe je op een constructieve en positieve manier met anderen omgaat.
De kinderen van nu leven steeds meer in een wereld waar flexibiliteit en creativiteit vooraan staan, waar zelfkennis, (zelf)vertrouwen en dankbaarheid nodig is.
Ze zien de hele wereld, dat is véél data! Ze vergelijken zich met die wijde wereld en vormen zo hun identiteit, ze krijgen meer en meer het gevoel dat ze nooit goed genoeg zullen zijn, niet kunnen beantwoorden aan alle verwachtingen, alle schijn ophouden. Ze zien ook alle problemen, torenhoog zijn die. Hoe moeten ze dat nog allemaal goed maken.
Maar dat moeten ze niet.
Be
Als ieder kind bewust in het leven kan leren staan, keuzes kan maken die ze belangrijk vinden, die ze kunnen aftoetsen aan mooie mensen die het hen voorleven, hun hart kunnen horen en volgen. Dan komt de rest wel vanzelf.
Daarom, als leerkracht, welk vak je ook geeft, leef het voor, belichaam waar je voor staat. Wees wie je wil Zijn, toon leerlingen hoe mooi het leven is, hoe boeiend, hoe we er samen wel komen, hoe je opstaat nadat je viel.
Be the change that you want to see in the world.
Daar moeten we alvast geen vak van maken...
Daarom, als leerkracht, welk vak je ook geeft, leef het voor, belichaam waar je voor staat. Wees wie je wil Zijn, toon leerlingen hoe mooi het leven is, hoe boeiend, hoe we er samen wel komen, hoe je opstaat nadat je viel.
Be the change that you want to see in the world.
Daar moeten we alvast geen vak van maken...
Relax in de klas helpt bewust-zijn ontwikkelen.
Wakker worden! Het is Pasen en ook jij kan vandaag een beetje verrijzen...
Eb en Vloed
Alles in ons leven beweegt als eb en vloed, het komt en gaat. Niets blijft hetzelfde.
We weten dat wel. Het is een gegeven, een weetje: “Het gaat wel over”, “t Is weer voorbij”, “Mooie liedjes duren niet lang”. Vorige blog zei ik het al: alles wordt geboren, leeft, sterft, én ...... wordt opnieuw geboren!
We zien de getijden vooral als een fenomeen dat zich buiten ons afspeelt, daar op het strand. Maar we zien het ook als we door het raam kijken: het is licht of donker, nu staat de zon aan de hemel, dan weer de maan, de seizoenen vloeien in elkaar over, het weer verandert uur na uur, bloemen groeien, bloeien en vergaan,...
Maar, meestal zijn we er ons niet van bewust dat ook ons denken en voelen, onze ervaringen en omstandigheden, van moment tot moment veranderen. Ze komen en gaan.
Adem in...Adem uit...
Eb...Vloed...
Inspanning... Ontspanning.
Mensen komen, mensen gaan. Je kookt iets lekkers en eet het op. Je maakt ruzie en legt het bij. Alles gaat in golven.
En toch klampen we ons vast, willen we vasthouden. Of we bestrijden en verjagen.
We weten dat wel. Het is een gegeven, een weetje: “Het gaat wel over”, “t Is weer voorbij”, “Mooie liedjes duren niet lang”. Vorige blog zei ik het al: alles wordt geboren, leeft, sterft, én ...... wordt opnieuw geboren!
We zien de getijden vooral als een fenomeen dat zich buiten ons afspeelt, daar op het strand. Maar we zien het ook als we door het raam kijken: het is licht of donker, nu staat de zon aan de hemel, dan weer de maan, de seizoenen vloeien in elkaar over, het weer verandert uur na uur, bloemen groeien, bloeien en vergaan,...
Maar, meestal zijn we er ons niet van bewust dat ook ons denken en voelen, onze ervaringen en omstandigheden, van moment tot moment veranderen. Ze komen en gaan.
Adem in...Adem uit...
Eb...Vloed...
Inspanning... Ontspanning.
Mensen komen, mensen gaan. Je kookt iets lekkers en eet het op. Je maakt ruzie en legt het bij. Alles gaat in golven.
En toch klampen we ons vast, willen we vasthouden. Of we bestrijden en verjagen.
Drijf mee op de golf
Denk eens aan een ruzie. Waar kwam dat vandaan?
Eerst is er een gevoel van onbehagen, ergens in je lijf. Vanuit een herinnering komt een reflex naar boven, een emotie, een oordeel en je gaat je verdedigen. Je wil je gelijk halen, discussieert, misschien ga je schreeuwen. Of je kruipt in een hoekje, gaat erover zeuren. Wat jouw reactie ook is, het is die golf die groeit en groeit. Na de piek zwakt het gevoel weer af, je kalmeert, je accepteert, je legt bij, of de storm gaat liggen tot de volgende weer opkomt.
Een aangenamer voorbeeld: je doet boodschappen, je kijkt uit naar een gezellig etentje met fijne mensen. De golf groeit. Je kookt, de heerlijke geuren verspreiden zich in huis, jouw welbehagen zwelt aan. Je hebt een heerlijke avond. Je neemt de eerste hap van jouw goddelijk gerecht. Beter dan dit wordt het niet! Na die eerste hap weet je: van hier gaat het alleen nog bergaf. Hop, de gelukssaboteur doet zijn werk en je voelt teleurstelling óf.... je herinnert dat alles komt en gaat! Je weet dat je nu op de terugweg bent, langs de golf naar beneden glijdt. Het is ok.
En zo gaat het met een reis maken, piekeren, jouw energieniveau, ziek zijn, werk, vakantie, poetsen,…
Eerst is er een gevoel van onbehagen, ergens in je lijf. Vanuit een herinnering komt een reflex naar boven, een emotie, een oordeel en je gaat je verdedigen. Je wil je gelijk halen, discussieert, misschien ga je schreeuwen. Of je kruipt in een hoekje, gaat erover zeuren. Wat jouw reactie ook is, het is die golf die groeit en groeit. Na de piek zwakt het gevoel weer af, je kalmeert, je accepteert, je legt bij, of de storm gaat liggen tot de volgende weer opkomt.
Een aangenamer voorbeeld: je doet boodschappen, je kijkt uit naar een gezellig etentje met fijne mensen. De golf groeit. Je kookt, de heerlijke geuren verspreiden zich in huis, jouw welbehagen zwelt aan. Je hebt een heerlijke avond. Je neemt de eerste hap van jouw goddelijk gerecht. Beter dan dit wordt het niet! Na die eerste hap weet je: van hier gaat het alleen nog bergaf. Hop, de gelukssaboteur doet zijn werk en je voelt teleurstelling óf.... je herinnert dat alles komt en gaat! Je weet dat je nu op de terugweg bent, langs de golf naar beneden glijdt. Het is ok.
En zo gaat het met een reis maken, piekeren, jouw energieniveau, ziek zijn, werk, vakantie, poetsen,…
Wakker worden
Vriendelijk omgaan met die golven is makkelijk in een blog geschreven, maar het vraagt wat oefening om het te kunnen toepassen. Meestal willen we, ongeduldig en door reflexen gedreven, door de kolkende golf heen zwemmen en riskeren we in een onderstroom terecht te komen. Heel uitputtend! Merken waar je nú zit op de golf, helpt om rustiger (en wijzer) in het leven te staan. Al vraagt het wel om wakker te zijn, aanwezig. Ontwaken uit een benevelde staat van Zijn.
Ik nodig je uit eens heel mindful jouw eigen golven te observeren.
Dat kan een vloedgolf zijn, maar evenzeer een kleine deining.
Wanneer sta je aan het begin van iets nieuw? Ben je onderweg naar het doel, de top? Sta je boven of ben op de terugweg? Rust je in het dal of is daar een oorlog aan de gang?
Als je wil kun je het delen in de reacties hieronder!
Ik wens je happy waves en een heerlijk wakker worden deze lente.
Ik nodig je uit eens heel mindful jouw eigen golven te observeren.
Dat kan een vloedgolf zijn, maar evenzeer een kleine deining.
Wanneer sta je aan het begin van iets nieuw? Ben je onderweg naar het doel, de top? Sta je boven of ben op de terugweg? Rust je in het dal of is daar een oorlog aan de gang?
Als je wil kun je het delen in de reacties hieronder!
Ik wens je happy waves en een heerlijk wakker worden deze lente.
Elk eindresultaat, elke vrucht zeg maar, werd ooit gezaaid. Wat zaai jij deze lente?
Lentekind
Ja, ik ben een zaaier. En een lentekind. Dat vooral!
Zaadjes, die een winter lang onder de grond wachtten, barsten nu van verlangen om bij de eerste zonnestralen te kunnen ontkiemen.
En dus moest deze blog ook nú het daglicht zien.
Ze prikte, zeurde, kriebelde. Ze kon niet wachten om te mogen groeien, haar leven te beginnen.
Zaadjes, die een winter lang onder de grond wachtten, barsten nu van verlangen om bij de eerste zonnestralen te kunnen ontkiemen.
En dus moest deze blog ook nú het daglicht zien.
Ze prikte, zeurde, kriebelde. Ze kon niet wachten om te mogen groeien, haar leven te beginnen.
Elk seizoen vandoen
In mijn 42ste lente begin ik te zien wat het betekent om vooral een zaaier te zijn, steeds weer nieuwe zaadjes te willen zaaien. Nieuwe dingen te verzinnen, in gang te trekken. Het bedekte ont-dekken.
Ik zet graag processen in gang, blijf een tijdje aanwezig, maar vertrouw er dan op dat het leven de rest doet.
Er zijn ook uitgesproken zomertypes. Zij komen dan op het toneel. Zij voeden, steunen, geven warmte en aandacht. Het kan niet op: hun bron raakt nooit opgedroogd. Niet alleen soigneren ze mensen, ook dieren, planten, en evenzeer ideeën, projecten, producten. Ze begeleiden en koesteren het groeien. Ze zijn zonnig, warm en optimistisch.
Maar, zaaien is niet persé hun talent....
Herfsttypes oogsten én kunnen die oogst ook aan de man brengen, of conserveren voor mindere tijden. Zij weten wat te doen met de vruchten, worden daar niet ongemakkelijk van. Zij kunnen ontvangen. Ze kunnen ook loslaten, delen, want ze weten: er is genoeg voor iedereen! Ja, de oogst is rijkelijk, want goed gezaaid en goed gekweekt.
Maar vraag ze niet te voeden....
De wintertypes? Wel, zij kunnen wachten, stil zijn, naar binnen gaan. Zij zijn goed in aanwezig zijn. Niet de grootste doeners. Doch, in het wachten ligt hun kracht. Ze laten toe. Ze inspireren tot diepte en creatie. Zij laten de ideeën in hun diepste lagen rusten, tot die klaar zijn. Dus weet, alles wat uiteindelijk groeit en levensvatbaar blijkt, is sterk en krachtig, is perfect. Alleen maar door er te zijn.
Dus, laat hen niet oogsten....
Ik zet graag processen in gang, blijf een tijdje aanwezig, maar vertrouw er dan op dat het leven de rest doet.
Er zijn ook uitgesproken zomertypes. Zij komen dan op het toneel. Zij voeden, steunen, geven warmte en aandacht. Het kan niet op: hun bron raakt nooit opgedroogd. Niet alleen soigneren ze mensen, ook dieren, planten, en evenzeer ideeën, projecten, producten. Ze begeleiden en koesteren het groeien. Ze zijn zonnig, warm en optimistisch.
Maar, zaaien is niet persé hun talent....
Herfsttypes oogsten én kunnen die oogst ook aan de man brengen, of conserveren voor mindere tijden. Zij weten wat te doen met de vruchten, worden daar niet ongemakkelijk van. Zij kunnen ontvangen. Ze kunnen ook loslaten, delen, want ze weten: er is genoeg voor iedereen! Ja, de oogst is rijkelijk, want goed gezaaid en goed gekweekt.
Maar vraag ze niet te voeden....
De wintertypes? Wel, zij kunnen wachten, stil zijn, naar binnen gaan. Zij zijn goed in aanwezig zijn. Niet de grootste doeners. Doch, in het wachten ligt hun kracht. Ze laten toe. Ze inspireren tot diepte en creatie. Zij laten de ideeën in hun diepste lagen rusten, tot die klaar zijn. Dus weet, alles wat uiteindelijk groeit en levensvatbaar blijkt, is sterk en krachtig, is perfect. Alleen maar door er te zijn.
Dus, laat hen niet oogsten....
Samen vormen we een soort ecosysteem
Niemand is uitsluitend het één of het ander type. We hebben een stukje van elk.
Elk leven, elk jaar, zelfs elke maand of elk project, volgen we deze circle of life. Voortdurend geboren worden, leven en sterven.
Maar zoals ik al zei merk je bij jezelf vaak een bepaalde voorkeur en dat is normaal. Mensen hebben elkaar nodig, vullen elkaar aan.
Lang dacht ik alles zelf te moeten doen: concerten organiseren, de publiciteit ontwerpen en verspreiden, de kaartverkoop bijhouden, de mensen aan de deur ontvangen, het concert spelen, de bar bemannen, plus de opkuis! Klinkt belachelijk, he?! Maar wie mij kent, weet dat ik dat allemaal deed en dat normaal vond.
Ik had toen nog niet door dat ik van nature een zaaier was! En dat zaaiers hulp nodig hebben willen ze blijven leven en kunnen oogsten. En het belangrijkste: hoe de stilte van de winter (en leren daaraan overgeven) levensreddend werd....
Ik zie het ook terug in mijn serre: elke lente staan er honderden potjes met frisgroene plantjes. Dolgelukkig wordt ik daarvan. Maar eens ze verplant zijn, verlies ik mijn interesse. De oogst is dan wel voldoende, maar mager in verhouding tot het gezaaide zaad.
Eens dit patroon me opviel, zag ik twee mogelijkheden.
Wanneer er een zomerse, herfst of winteraanpak nodig is om een project te doen slagen, dan roep ik nu veel eerder hulp in. En je ziet het zo, iedereen is dan helemaal in zijn element! Als een goed geolied ecosysteem.
Als ik het toch liever alleen wil doen ga ik mindful en compassie-gewijs te werk.
Elk leven, elk jaar, zelfs elke maand of elk project, volgen we deze circle of life. Voortdurend geboren worden, leven en sterven.
Maar zoals ik al zei merk je bij jezelf vaak een bepaalde voorkeur en dat is normaal. Mensen hebben elkaar nodig, vullen elkaar aan.
Lang dacht ik alles zelf te moeten doen: concerten organiseren, de publiciteit ontwerpen en verspreiden, de kaartverkoop bijhouden, de mensen aan de deur ontvangen, het concert spelen, de bar bemannen, plus de opkuis! Klinkt belachelijk, he?! Maar wie mij kent, weet dat ik dat allemaal deed en dat normaal vond.
Ik had toen nog niet door dat ik van nature een zaaier was! En dat zaaiers hulp nodig hebben willen ze blijven leven en kunnen oogsten. En het belangrijkste: hoe de stilte van de winter (en leren daaraan overgeven) levensreddend werd....
Ik zie het ook terug in mijn serre: elke lente staan er honderden potjes met frisgroene plantjes. Dolgelukkig wordt ik daarvan. Maar eens ze verplant zijn, verlies ik mijn interesse. De oogst is dan wel voldoende, maar mager in verhouding tot het gezaaide zaad.
Eens dit patroon me opviel, zag ik twee mogelijkheden.
Wanneer er een zomerse, herfst of winteraanpak nodig is om een project te doen slagen, dan roep ik nu veel eerder hulp in. En je ziet het zo, iedereen is dan helemaal in zijn element! Als een goed geolied ecosysteem.
Als ik het toch liever alleen wil doen ga ik mindful en compassie-gewijs te werk.
- ik (h)erken mijn zwaktes
- accepteer ze
- kies hoe ik verder wil
- en doe het (toch)
Zaaien om te oogsten
Let maar eens op de energie die jij voelt deze lente. Zin om aan nieuwe dingen te beginnen? Wat wil er geboren worden? Dingen waar je afgelopen winter over begon te dromen? Wat zou je willen oogsten binnenkort? Op korte termijn? Op lange termijn?
Ga het zaaien!
Hoe graag we ook willen dat alles waar we van dromen hocus pocus gebeurt, zo werkt het meestal niet.
Laat je me in een reactie hieronder weten wat jij zaait deze lente!
Ik ben heel benieuwd. Succes!
Ga het zaaien!
Hoe graag we ook willen dat alles waar we van dromen hocus pocus gebeurt, zo werkt het meestal niet.
- Je zaait
- je geeft het aandacht (warmte, liefde, voeding,...)
- je oogst
- je rust.
Laat je me in een reactie hieronder weten wat jij zaait deze lente!
Ik ben heel benieuwd. Succes!
Dag iedereen!
Ik ben Tamara.
Tot halverwege de 30 was ik klassiek muzikante,
Doctor of Musical Arts in Performance. :-)
Nu sta ik minder op het podium, maar merk ik: het leven ís een performance. Ik blijf mijn lied zingen, steeds strevend naar harmonie, fraserend via spanning naar ontspanning.
Altijd zoekend.
Welkom op mijn blog over Mindful en Muzisch leven.
Veel leesplezier!
Ik ben Tamara.
Tot halverwege de 30 was ik klassiek muzikante,
Doctor of Musical Arts in Performance. :-)
Nu sta ik minder op het podium, maar merk ik: het leven ís een performance. Ik blijf mijn lied zingen, steeds strevend naar harmonie, fraserend via spanning naar ontspanning.
Altijd zoekend.
Welkom op mijn blog over Mindful en Muzisch leven.
Veel leesplezier!
Deel je mijn blog op je sociale media?
Archieven
April 2024
December 2023
November 2023
January 2022
August 2021
August 2020
April 2020
March 2020
February 2020
August 2019
July 2019
April 2019
January 2019
December 2018
November 2018
September 2018
August 2018
April 2018
February 2018
November 2017
July 2017
June 2017
May 2017
April 2017
RSS Feed
Categorieën
All
Barefoot In The Wood
Creativiteit
Mindful Leven
Mindful Onderwijs
Muziek
Muzisch Zijn
Podium Coaching
Seizoenen
Therapie
The Tides Of Our Lives