Play pause Play
|
Play pause Play
|
Ze snapte het meteen Momenteel geef ik een mindfulness training aan jongeren van het eerste tot en met vierde middelbaar. Tijdens de tweede sessie zei een meisje: "Het is zo bevrijdend, niet te moeten oordelen." Ze zei het met een gevoel van opluchting en een heldere blik in haar ogen. Mijn hart maakte een sprongetje. Dat deze meid dit nu al zo duidelijk kon zien. Hoe bijzonder is dit!? Ze raakte zomaar even de essentie aan van mindfulle aandacht en waarom het inderdaad zo bevrijdend is. Je kan oordelen, maar je bent er niet toe verplicht. Ze voelde meteen dat zij kon kiezen of ze dat deed of niet. Ze zal zelf misschien niet beseft hebben hoe diepzinnig haar uitspraak was. Maar dat hier een zaadje gezaaid is... Of die jongen die zegt: "ik at een M&M en merkte dat ik dat eigenlijk helemaal niet lust, ik deed dat uit gewoonte". Wow! Wat leert hij hiermee nog meer over zichzelf? Of die andere jongen die bij het opnoemen van 10 dingen, waar hij dankbaar voor is, ongegeneerd aan een groep leeftijdsgenoten (lees: pubers) vertelt hoe dankbaar hij is voor de goede zorg die hij op school krijgt, zijn vrienden, zijn ouders, een dak boven zijn hoofd,... Makkelijk is het niet Het is geweldig om te zien hoe jongeren bereid zijn naar binnen te gaan, hun hart in te duiken. Hoe ze bereid zijn uit de hypnose te stappen van de mind, van de ratrace. Makkelijk is dat niet. Het vraagt zoveel moed om kwetsbaar te durven zijn. Er zijn natuurlijk ook een paar jongeren, in die groep van 20, die het best wel beangstigend vinden om te kijken naar wat er aan de achterkant van hun ogen te zien is. Ze weten zich geen houding te geven. Ze proberen in hun comfortzone te blijven door vast te houden aan dat wat ze kennen, dat wat voorspelbaar is. Maar toch, langzaamaan zie je in de loop van een sessie hoe ze enerzijds zachter worden, maar ook moediger, eerlijker, opener, en terzelfdertijd wijzer en nieuwsgieriger. Iets zegt me dat zij misschien nog de grootste ambassadeurs worden. Laat ze maar kritisch zijn! Ik herken mezelf hierin: eerst zelf ervaren, dan zien we wel weer. Een duidelijke "ja"Oordelen gaat snel en vanzelf. Je denkt te weten, maar je weet eigenlijk niet. Oordelen geeft ons gewoon een gevoel van controle. Als we daar mee stoppen, vraagt dat acceptatie van het niet-weten. En dat is lastig, zeer lastig.
Daarom is mindfulness een uitnodiging en vraagt het een duidelijk besluit: "ja, ik ben bereid te kijken". Alleen dan kan de transformatie komen. Dan komt inzicht. Deze 20 jongeren zitten in de training omdat ze dat zelf willen. We vroegen hen naar hun motivatie, hun bereidheid om te oefenen, we vroegen hen naar hun verwachtingen. Ze moesten ons overtuigen klaar te zijn om deze stap te zetten. Ik moet zeggen: de antwoorden lezen is niet voor gevoelige lezers. Het leven kan rauw zijn, ook voor tieners. Daarom is het ook mooi, dat ze zo dapper zijn een andere weg te kiezen. Aan al wie overweegt mindfulness te geven op school: Laat het alstublieft een uitnodiging zijn. Geef het als je zelf bereid was de hobbelige weg naar binnen te maken. Belichaam mindfulness en gebruik het niet als een truukje, een pleister of een tuchtmaatregel om de klas stil te krijgen. Op de plek gaan staan van de waarnemer, de oordeelloze getuige zijn van je ervaring en gedrag is het begin van vrijheid. En als er iets is dat je niet kan afdwingen, dan is het die vrijheid. Ben jij er klaar voor? >>ik wil een opleiding volgen tot mindfulle leerkracht Op 29 maart 2020 geef ik 2 workshops op de NAGEBA Festifair met als thema: Mindfulness in het onderwijs Je bent van harte welkom!
0 Comments
|
Dag iedereen!
Ik ben Tamara. Tot halverwege de 30 was ik klassiek muzikante, Doctor of Musical Arts in Performance. :-) Nu sta ik minder op het podium, maar merk ik: het leven ís een performance. Ik blijf mijn lied zingen, steeds strevend naar harmonie, fraserend via spanning naar ontspanning. Altijd zoekend. Welkom op mijn blog over Mindful en Muzisch leven. Veel leesplezier! Deel je mijn blog op je sociale media?
Archieven
April 2024
Categorieën
All
|