Praten over ons innerlijk leven helpt ons slechts gedeeltelijk vooruit. Creatief vorm geven aan onze binnenwereld zegt veel meer dan woorden ooit zullen kunnen. Denk aan de kracht van beelden, muziek, film, gedichten, …  

Niet alleen professionele kunstenaars geven vorm aan hun binnenwereld. We doen dat allemaal. We zijn allemaal creators,
we zijn allemaal creatief.
Wil jij niet praten over wat er bij jou speelt, maar je wil er creatief mee aan de slag?  Laat de muzes (klank, woord, beeld en beweging) je dan helpen om expressie te geven aan wat in jou leeft.

Met ons verstand kunnen we bewust kiezen welke trein we nemen, als we vandaag patatjes of rijst eten…
Maar het grootste deel van ons gedrag wordt gestuurd door onze emoties en allerlei onbewuste processen.

Ons onderbewuste is sneller, groter en intelligenter dan ons verstand. Denk maar aan de keren dat je met je auto thuis voor de deur parkeerde en je je niet kon herinneren dat je de afrit nam of over dat drukke kruispunt reed (was het nu rood of groen?). Je was niet bewust aan het autorijden. EN TOCH heeft jouw onderbewuste je perfect veilig thuis gebracht.  
Als je een wonde hebt groeit dat weer vanzelf dicht, jouw eten wordt verteerd, jouw herinneringen worden opgeslagen,…  
Bewust, met jouw verstand, heb jij niets te zeggen over al deze wonderlijke processen.  

Dat is toch straf!?  

Alleen…ons onderbewuste en allerlei pijnlijke emoties zitten ook vaak aan het stuur van ons gedrag en dus van ons leven. Ze brengen ons niet altijd veilig thuis, maar in conflict met onszelf of met de mensen om ons heen. Omdat we die processen niet in ons ‘bewustzijn’ krijgen, raken we in paniek. We hebben het gevoel geen controle te hebben en we hebben het gevoel dat we niet anders kunnen.  

We proberen zaken, die in ons superkrachtige onderbewuste zitten,
op te lossen met ons minder krachtige bewuste verstand.  
En dat is lastig.  

Willen we aan de slag met programma’s in ons onderbewuste,
dan moeten we de taal van het onderbewuste spreken.  
Dit is niet de taal van ons verstand.  
Dat is een muzische taal, een gevoelstaal, een lichaamstaal.  
Dat is een symbolische taal, vol van beelden en metaforen.  
Een poëtische taal.  

Daarom is het een grote hulp om je innerlijke, onbewuste processen
naar buiten en naar boven te brengen in het bewustzijn,
aan de hand van creatieve werkvormen.
Plots zie je voor je wat er eerst onbewust was,
je kan het nu vastpakken,
je kan het zelfs veranderen.  

En als jij denkt: ik ben niet creatief.  Wat zie jij dan onder creativiteit?

Als jij een maaltijd maakte, een wegomschrijving op een papiertje tekende
of een anekdote vertelde, was je zonet creatief.
Alles wat eerst alleen in jouw verbeelding bestond
en dan vorm kreeg met een beeld, een gerecht, een tekening, een verhaal,…
is CREATIE!


Ben je ook nieuwsgierig wat zo’n creatieve coachsessie
​voor jou kan betekenen?
Kom op 5 mei 2024 van 10u tot 12u meedoen met de workshop:
De metafoor van de stapelpopjes
ont-dek jezelf met de P.A.U.Z.E methode

In die workshop, geef ik je 5 blanco stapelpopjes.
We gaan vorm geven aan verschillende delen in onszelf.  
We gaan zien wie aan het stuur zit en wie je aan het stuur wil.

Klik op deze knop voor meer info: 

Al 15 jaar’, zegt Inge, ‘vijftien jáár, voel ik paniek als de avond valt. Zal ik weer niet kunnen slapen?’

Inge is een verstandige, gepassioneerde vijftiger. Maar ze worstelt. Tijdens het intakegesprek zie ik hoe moe ze is en ze vertelt me dat de dokter haar gewaarschuwd heeft: ‘Het is vijf voor twaalf, Inge’.

Al 15 jaar heeft ze slapeloze nachten, ze woelt en draait, van links naar rechts, links, rechts. In haar hoofd legt ze lijstjes aan en schrijft ze emails. Dan panikeert ze, want weer komt de slaap niet.
Inge begint overal pijn te voelen: spierpijn, krampen en ze maakt zich zorgen over die hartkloppingen. ‘Het voelt alsof ik niet in mijn bed lig, maar er bovenop’.
Overdag kan ze zich niet meer concentreren: ‘Ik woon precies in een andere wereld. Ik verlies voeling, mijn omgeving maakt zich zorgen en ik blijf maar vermageren. Wat verlang ik naar een tijd waarin het zo makkelijk leek om de dag en nacht door te komen.’

Mensen vragen haar: ‘Hoe voel je je ?’
Die vraag alleen al maakt haar nog moedelozer. Ze wil huilen, maar onderdrukt haar emoties en telkens antwoordt ze dapper: ‘Goed’. Maar het is niet goed.
Dan komt het goedbedoelde advies: ‘Doe er iets aan. Ben je wel moe genoeg? Waarom ga je niet wat lopen?’
En Inge denkt: ‘Ik ben zo uitgeput, hoe kan ik nu sporten?’

Ze voelt de druk stijgen en raakt steeds vaster in een vicieuze cirkel.
Natuurlijk probeert Inge haar probleem op te lossen. Ze gaat lezen, ze neemt medicatie. Het helpt niet.
Ze hoort over yoga en begint daaraan. Dit voelt goed, het voelt de juiste weg op, maar het woelen en de non-stop muizenissen in haar hoofd blijven.

Tot de dokter op een dag zegt: Mindfulness.
En zo komt het dat ze hier voor me zit, op intake.
Ze beslist om het een kans te geven en schrijft zich in voor de 8 weken groepstraining.
In de derde sessie zitten we klaar om te beginnen. Ik pols even hoe iedereen erbij zit en Inge neemt het woord. Ze spreekt alsof ze het zelf moeilijk kan geloven.
‘Ik worstel om de aandacht erbij te houden. Mijn monkey mind wil me wegvoeren in mijn gedachten, maar mindfulness trekt me steeds weer terug. We zijn nu bij de derde les en ik merk dat ik me eigenlijk goed voel, de nachten zijn nu al veranderd, de slaapkwaliteit is zoveel beter.’
Ze kijkt verwonderd en zegt: ‘Hé, ik hoorde zelfs de hond niet blaffen, ik hoorde mijn man niet opstaan. Héhé, ben ik daar terug? Na 15 jaar slapeloze nachten? ’
Na twee weken merkt Inge dat ze zich al beter kan focussen, luisteren en voelen in het nu. In bed kan ze gedachten parkeren voor morgen.
Op het einde van de training zegt ze me zo blij te zijn dat ze dit ontdekt heeft en hoe dankbaar ze is dat ze dit aanbod zo dicht bij huis vond. Net zoals zovelen voor haar zegt ze: ‘Ik wou dat ik dit eerder had geleerd’.

Als Inge me dit allemaal zo openhartig vertelt stroomt mijn hart over. Ik geef bijna 10 jaar mindfulness trainingen en toch blijven deze verhalen me ontroeren. De kracht van mindfulness blijft me verbazen en wat zou het fijn zijn als we dit allemaal mochten ontdekken.
Daarom blijf ik de training aanbieden.

Ik zeg altijd dat mindfulness geen ‘quick fix’ is zoals een pilletje. Maar na het verhaal van Inge word ik gedwongen te geloven dat het toch snel kan gaan. Als je al 15 jaar een probleem probeert op te lossen en dan verandert de koers van je leven in twee weken?

Ben je ook nieuwsgierig wat mindfulness voor jou kan betekenen, maak dan een afspraak voor een intakegesprek en ik laat je even voelen wat het voor jou kan betekenen.
Klik hieronder op de knop en je wordt naar mijn contactpagina geleid.