Wat als mindfulness niet in mijn leven was gekomen?

If every 8 year old in the world is taught meditation, we will eliminate violence from the world within one generation.  
Dalai Lama

​​Soms vraag ik me af: “wat als mindfulness niet op mijn pad was gekomen?”.  Ik moet zeggen dat ik daar wat angst bij voel, want het zag er op een gegeven moment niet zo rooskleurig uit.    

​Verliefd op het leven

Ik herinner me dat ik als kind heel blij was, verwonderd, speels.  Van thuis uit had ik het geluk op te groeien in een grote tuin, gevoed te worden uit die tuin, zingend, spelend in g​rachten, zandbakken en tijdens de zomer in Ardeense bossen en rivieren.  Ik kreeg de kans de aarde te voelen. 

Nog steeds voelt de aarde als mijn thuis, mijn moeder, mijn veilige haven.  Niet verwonderlijk dan dat je verliefd bent op het leven. 

Maar al snel werd me duidelijk dat dat niet de standaard was.  Daardoor werd ik zelf ook beetje bij beetje meer en meer afgeleid, weggeleid van dat zorgeloze.  Tot op een punt dat de uitdagingen wel heel groot werden.  Het dreef me zo ver van die oorspronkelijke liefde dat ik crashte. 

En toen!  Toen moest ik manieren vinden om weer te gaan voelen.  Die verbinding van weleer terugvinden.  Want door die verbinding voelde ik geen angst, geen eenzaamheid, geen stress. 
Iemand zei me in die moeilijke periode: ‘je hebt al die jaren nauwelijks iets gevoeld’.  Ik herinner me mijn innerlijk protest: ‘ik ben wel een muzikant, he, tuurlijk voel ik!’.  Haha, toch had ze gelijk.  Voelen was te pijnlijk en dat zie ik jammer genoeg overal rond me. 

Toen ik de veelbesproken reportage over Schild en Vriend zag, wou ik (eerlijk?)  van deze planeet kunnen verdwijnen. 
Als ik rond me kijk en zie hoe er nog steeds zoveel rommel langs de wegen ligt en artikels lees over de staat van de oceanen, de staat van onze wonderlijke aarde, voel ik een schaamte voor ons Mens Zijn.  
Er is blijkbaar overal heel veel pijn.  Want die rommel en haat is niets meer dan uitslag van wat onderhuids aan de hand is.    

Maar Mens Zijn is niet eenvoudig! 

Zien met de ogen van een jong kind 

Het zou nochtans heel eenvoudig kúnnen zijn, als er genoeg liefde was, compassie. 
Dan is het allemaal kinderspel.  Dan voel je vrede.  Ben je vredig met jezelf, met de ander, met je ervaringen. 
Als je bewust kijkt, voelt, proeft, luistert, ruikt, dan kun je alleen maar verwonderd zijn over de schoonheid en intelligentie van dit leven.  En zien dat jij dat ook bent.  En daardoor dankbaar!  Weer verliefd worden op het leven.  Alles zien uit de ogen van een kind. 

De uitdaging is steeds weer om te beginnen bij jezelf.  De uitspraak klopt: “ Je kan pas van anderen houden als je van jezelf houdt“.  Zolang deze uitspraak weerstand oproept betekent het zéker dat ze klopt.  Als je van jezelf houdt, hou je van het leven, van deze aarde, van de ander.  Dan heb je geen behoefte aan strijd.   

Maar Mens Zijn ís niet eenvoudig.  

Blijkbaar proberen in België elke dag 28 mensen zichzelf van het leven te beroven!  In dit kleine landje! 
Ik citeer uit een interview met professor Gwendolyn Portzky van de Eenheid voor Zelfmoordonderzoek aan de universiteit van Gent:

“Zo blijken Vlaamse jongeren in tegenstelling tot Nederlandse niet zo probleemoplossend te denken. “Ze gaan liever uit feesten dan te zoeken naar oplossingen”, aldus Portzky. “Een andere factor is ook de schaamte en de taboesfeer die in ons land nog rond het probleem hangt. De Vlaming schaamt zich om hulp te zoeken vanuit een – verkeerd – idee dat het een teken van zwakte is.  Nederlanders zijn veel meer geneigd om de confrontatie aan te gaan en het uit te praten. In het geval van de jongeren zullen Nederlanders ook veel sneller hulp zoeken bij ouders en hulpverleners. Als Vlaamse jongeren tóch over hun problemen praten, wenden ze zich eerder tot vrienden.”  En Portzky heeft nog een opmerkelijke hypothese. “Als ik met Nederlandse collega’s spreek, typeren zij ons vaak als hardwerkende Vlamingen, die willen presteren en allemaal een groot huis en een mooie wagen willen hebben. In Nederland bestaat die drive veel minder. Dat speelt ook mee.”

Verdoven die handel

Vooral de zin: “Ze gaan liever uit feesten dan te zoeken naar oplossingen”,  blijft bij mij hangen.  Hier gaat het om feesten, maar ze konden evengoed elke vorm van afleiding noemen: overmatig eten, drinken, pillen slikken, te veel facebooken, klagen en zagen, roddelen, de schuld op anderen steken, haten, zappend tv kijken, fanatiek werken, fanatiek sporten, etc.  Alles met 'té' voor.  

Als je pijn hebt wil je jezelf verdoven.  Dan wil je vooral niet voelen. 
Maar als je alle gevoel verdooft verdoof je niet alleen de pijn en de stress, maar ook plezier en alle andere positieve gevoelens.  
Dat heb ik veelvuldig gedaan -en natuurlijk soms nog. 

Want, Mens Zijn is toch écht niet eenvoudig.    

Al dacht ik dat ik goed bezig was, hoor!  Pas toen ik ging opmerken hoe ik tegen mezelf sprak, was ik geshockeerd!  Als iemand anders zo tegen me zou spreken, zou ik die nooit meer willen zien!  Haha!  Man man, wat sprak ik toch hard tegen mezelf!  Nochtans, diep vanbinnen hield ik nog steeds van dat kleine blonde krullenkopje van 3 jaar.  Wat deed ik haar aan?  Wat was er onderweg gebeurd dat ik zo ging denken? 

Wakker worden uit de hypnose van alledag

Dankzij mindfulness werd ik mindfuller en verdween de mindlessness. 
Ik besloot om dat kleine meisje, dat er nog steeds is, weer te omarmen en haar graag te zien.  Zo vulde ik mijn batterij weer op.   

Toch blijf ik waakzaam.  De wereld blijft een plek vol uitersten, vol uitdagingen, teleurstellingen en verdriet.  Maar ik heb gelukkig geleerd hierop te surfen.  En is dat niet wat ons allemaal te doen staat?  Dit leven leven, met zijn ups en downs?

Het antwoord op mijn vraag: “wat als mindfulness niet op mijn pad was gekomen?”, blijft moeilijk in te schatten. 
Ik durf echter met zekerheid te zeggen dat het me absoluut elke dag weer helpt op tijd wakker te schieten wanneer ik gehypnotiseerd op automatische piloot ga functioneren.  En dat maakt steeds weer een heel groot verschil!

Sluit even je ogen en stel jezelf de vraag: “Wie ben ik als ik mezelf graag zie?  Hoe zou ik spreken?  Hoe zou ik bewegen?  Hoe zouden anderen zich tegenover mij gedragen? “ 
En stel je dan eens voor dat we dat allemaal gewoon gaan doen?!  

Vandaag is het de Internationale dag van de Vrede. 
Ik raad iedereen aan het kleine, maar geweldige boekje te lezen: Vrede kun je leren van David Van Reybrouck en Thomas d’Ansembourg.  

Zij geloven, met mij en ondertussen vele anderen, dat mocht iedereen mindfulness, geweldloze communicatie en compassie leren (op school en elders) vrede een haalbare realiteit werd. 
So, let’s just do this then!!!

In 8 weken leer ik je graag hoe je weer van jezelf kan houden,  waardoor alle keuzes die daaruit voortvloeien je leiden naar een eenvoudiger leven. 
​>> lees hier hoe en wat en waar


Tot de volgende blog!