BEGELEIDE MEDITATIE
De ademfocus
In deze begeleide meditatie observeren we de beweeglijkheid van de aandacht.
We kiezen als anker ‘het voelen van de adem’, omdat dit een steeds aanwezig, herhalend en duidelijk op te merken sensatie is.
Merk je dat je gaat hyperventileren of dat het aandacht brengen naar de adem oncomfortabel is, kies dan een ander anker: je handen, voeten, neus, …
Tijdens de meditatie word je uitgenodigd je aandacht bij het anker te houden. Al snel zal je merken dat de aandacht verspringt en er gedachten komen waardoor je vergeet dat je eigenlijk bezig bent met een meditatie. Je aandacht is niet bij het anker in dat moment, niet meer in het hier en nu. Zodra je dit opmerkt zeg je, mild en glimlachend: ‘Oh ja, dit is denken’ en verplaats je je aandacht terug naar de sensatie van de adem. Naar het anker dat voorkomt dat de boot volledig afdrijft.
Tijdens de volledige duur van de meditatie zal je aandacht deze slingerbeweging van heen en terug vele keren maken. Dat is heel normaal en natuurlijk.
Zie het als een opdagen voor jezelf en blijf voor de volledige duur van de meditatie de beweging van je aandacht opmerken.
Vergelijk het met autorijden in de regen. De ruitenwisser, jouw aandacht, gaat in een slingerbeweging heen en weer, soms langzaam, soms sneller. Ondertussen houd je je blik, jouw gewaarzijn, op de weg, op het anker. Je kijkt niet naar de beweging van de ruitenwisser. Doe je dat wel, dan word je horendol. Zet daarom een stapje naar achter en keer telkens terug naar de weg. Wetende dat je je aandachtspier traint, telkens je de aandacht terugbrengt naar het anker.
We kiezen als anker ‘het voelen van de adem’, omdat dit een steeds aanwezig, herhalend en duidelijk op te merken sensatie is.
Merk je dat je gaat hyperventileren of dat het aandacht brengen naar de adem oncomfortabel is, kies dan een ander anker: je handen, voeten, neus, …
Tijdens de meditatie word je uitgenodigd je aandacht bij het anker te houden. Al snel zal je merken dat de aandacht verspringt en er gedachten komen waardoor je vergeet dat je eigenlijk bezig bent met een meditatie. Je aandacht is niet bij het anker in dat moment, niet meer in het hier en nu. Zodra je dit opmerkt zeg je, mild en glimlachend: ‘Oh ja, dit is denken’ en verplaats je je aandacht terug naar de sensatie van de adem. Naar het anker dat voorkomt dat de boot volledig afdrijft.
Tijdens de volledige duur van de meditatie zal je aandacht deze slingerbeweging van heen en terug vele keren maken. Dat is heel normaal en natuurlijk.
Zie het als een opdagen voor jezelf en blijf voor de volledige duur van de meditatie de beweging van je aandacht opmerken.
Vergelijk het met autorijden in de regen. De ruitenwisser, jouw aandacht, gaat in een slingerbeweging heen en weer, soms langzaam, soms sneller. Ondertussen houd je je blik, jouw gewaarzijn, op de weg, op het anker. Je kijkt niet naar de beweging van de ruitenwisser. Doe je dat wel, dan word je horendol. Zet daarom een stapje naar achter en keer telkens terug naar de weg. Wetende dat je je aandachtspier traint, telkens je de aandacht terugbrengt naar het anker.